Filmdagboek
Pagina 3/41
How to Have Sex
Ik had er al over gelezen in filmbladen, een verhaal dat al vaak is verteld maar toch steeds goed werkt in cinema. Elke generatie moet het sekswiel opnieuw uitvinden en dan blijkt het met die hele emancipatie maar langzaam te gaan. Consent is hier een begrip dat voor de jongens nogal rekbaar is. De meiden doen intussen alsof ze in control zijn maar de realiteit is anders. Goede seks tussen partners die zich op hun gemak voelen bij elkaar is hier in elk geval nergens te vinden. De stijl doet denken aan Harmony Korine’s Spring Breakers (die ik in 2013 …
Lees meer
IFFR 2024
Eén dag, daar blijft het bij. Slechts 2 films maar ik was wel de hele dag in Rotterdam om de sfeer te proeven. Ook naar Het Nieuwe Instituut geweest (mijn oude werkplek) en naar Ai Weiwei in de Kunsthal. Ik heb How to Have Sex en Confidenza gezien. Niet de meest avontuurlijke keuzes, ik weet het. Confidenza Het gaat op internet vooral over de filmscore omdat die van Thom Yorke is. Maar Confidenza heeft meer te bieden. Docent Pietro Vella is geliefd bij alle leerlingen op een middelbare school in Rome. Ook de slimme Teresa is helemaal weg van …
Lees meer
Stop Making Sense
Vaak gezien, blijft genieten. De gelegenheid nu is de rerelease in de bios van de gerestaureerde versie. Van dat feit krijg ik overigens weinig mee, voor mn gevoel is dit nog steeds die oude vertrouwde concertfilm van een van de beste bands ooit. De grijns verscheen op mn gezicht bij de eerste voetstappen die David Byrne op zijn witte sneakers zet richting de concertzaal, en die grijns ging er de hele film niet meer af. In plaats van simpelweg camera’s op The Talking Heads te plakken, werkte de band samen met de toen opkomende Jonathan Demme voor iets dat zijn …
Lees meer
Benedetta
Paul Verhoeven kan nog zo hard roepen dat zijn film op feiten is gebaseerd en dat het verhaal van de non Benedetta aandacht verdient, dit project voelt toch vooral weer als een rasechte Verhoeven. Inclusief zijn vaste thema’s seks, geweld en religie en de provocaties die bij zijn oeuvre horen. Sterker nog, ik heb een beeld voor me van een lachende regisseur die zich afvraagt hoe het hem toch weer is gelukt om iedereen mee te krijgen in dit erotische verhaal waarin het woord blasfemie nooit ver weg is. Tegelijkertijd doet hij wat hij altijd al gedaan heeft. De hand …
Lees meer
John Wick: Chapter 4
De verschillen tussen James Bond en John Wick zijn legio maar het is wel interessant om de overeenkomsten te zoeken. Macho mannen met enorme vechtskills, schijnbaar niet te verslaan maar toch (in de Daniel Craig versie in het geval van JB) ook kwetsbaar. Tegenstanders worden in grote aantallen uit de weg geruimd (bij JW nog een stuk meer) maar in al die gevechten lopen de helden ook wat schade op. En in hun laatste avontuur gaan beiden ook in die strijd tenonder. JB via een ingenieuze plotwending waarbij hij zelf een gevaar voor anderen wordt. JW is gewoon moegestreden …
Lees meer
Crimson Tide
De oorlog in Oekraine duurt lang en vergt veel slachtoffers. Onrechtvaardig tot op het bot, zo voelt het. Maar tegelijkertijd voelt het ook archaisch. Man-tegen-mangevechten, kanonnenvuur en schotenwisselingen staan ver af van de nucleaire oorlog die decennialang op de loer lag maar nooit is uitgebroken. Gelukkig maar. In Crimson Tide, vijf jaar na Glasnost gemaakt, staan de VS en Rusland tegenover elkaar in een standoff die doet denken aan de Cuban Missile Crisis in oktober 1962. Er hoeft maar iemand echt gek te doen en de hel breekt los. Hier is dat een Russische generaal die er klaar mee is …
Lees meer
WarGames
Tuurlijk, veel is hopeloos verouderd maar WarGames is wel een van de beste films die laat zien hoe de dreiging tijdens de Koude Oorlog voelt en hoe computertechnologie de overheid maar ook de huiskamer veroverde. Het uitgangspunt dat de mens feilbaar is maar dat alles overdragen aan een computer niet de oplossing is, is nog steeds relevant. Thematisch gedateerd maar als film zeer effectief en vermakelijk. Ik schreef ooit een column over computers in cinema. Daarin kwam deze film ook aan bod als voorbeeld van losgeslagen computers die de hele mensheid in gevaar kunnen brengen. In film zijn die …
Lees meer
Talk to Me
Een horrorfilm maken is niet zo moeilijk (hoor mij nou), je moet gewoon voldoen aan een serie cliche’s en zorgen voor flink wat schrikeffecten. Maar dat maakt het des te moeilijker om boven de middelmaat uit te stijgen. De Australische tweelingbroers Danny en Michael Philippou hebben daarom eerst flink geoefend, met hun YouTube-kanaal RackaRacka. Een verzameling bizarre filmpjes die met enorm veel enthousiasme en nul budget zijn gemaakt. Dat er nu wel wat geld was, is te zien. Echte acteurs, echte locaties, echt camerawerk, echte make-up en effects. Het verhaal van Talk to Me gaat over een groep jongeren …
Lees meer
Napoleon
Ik heb begrepen dat de Fransen niet echt blij zijn met de manier waarop Napoleon wordt geportretteerd in deze verfilming door Ridley Scott en Joaquin Phoenix. Ik geef ze geen ongelijk. Er schijnen honderden biografieen te bestaan over de Corsicaanse generaal en ook meerdere films, maar ik had nog niks gelezen of gezien. Het is dus de vraag hoe hij daarin werd neergezet maar het zal vast anders zijn dan de manier waarop het hier gebeurt. Een man die geobsedeerd was door twee dingen: Josephine (Vanessa Kirby, erg sterk) en oorlog voeren. In die volgorde. Al bij de eerste succesvolle …
Lees meer
The Tenant
Deze verfilming van Le Locataire Chimérique van Roland Topor, is de derde film in wat bekend is geworden als de paranoiatrilogie van Roman Polanski. De andere twee zijn Repulsion en Rosemary’s Baby. Naast de toenemende angst bij het hoofdpersonage is de andere overeenkomst dat deze drie films zich grotendeels afspelen in een appartement. Polanski heeft altijd ontkend dat hij bewust een trilogie heeft willen maken, maar de overeenkomsten zijn onmiskenbaar: paranoia, vervreemding, seks, psychose, subjectieve realiteit en krappe woningen. Elke film in de trilogie gaat over de angst voor de ander, over de bedreigende, onpersoonlijke stad (respectievelijk Londen, New York …
Lees meer
Blue Thunder
Deze techno-thriller gaat over een overheidscomplot om met een enorm geavanceerde helikopter de bevolking te controleren, een wapen waarmee alle macht in handen komt van de politie. Het allernieuwste op het gebied van spionagetechnologie wordt combineerd met de vuurkracht van het leger. Roy Scheider (die ik onlangs ook al zag in All That Jazz) is agent Frank Murphy, een piloot in de helikopterafdeling van de politie wiens tijd in Vietnam hem een soort posttraumatisch stresssyndroom heeft bezorgd. Hij moet zijn collega’s op de grond helpen door een oog in de lucht te bieden. Als een lokaal gemeenteraadslid wordt vermoord, …
Lees meer
Prey
Zeker, dit is de beste Predatorfilm sinds het origineel uit 1987. En het is een sterk idee om de jager tegenover Naru, een vrouwelijke Comanche jager, te zetten in het Amerika van begin 18e eeuw. Maar de hoofdvraag bljft toch vooral waarom al die vervolgen uberhaupt gemaakt worden (duh.., het levert geld op). Je weet immers hoe het beest er ongeveer uit zal zien en je weet wat er gaat gebeuren. Dan wordt het vervolgens vooral een invuloefening waarbij het gaat om het creeren van een wereld waarin de jacht plaatsvindt. Dat doen de makers van Prey overigens goed. De …
Lees meer
Mission: Impossible – Dead Reckoning Part One
In veel films waarin ingewikkelde dingen gebeuren, moet de kijker vaak bijgepraat worden. Wat is er allemaal aan de hand? Daar wordt dan altijd een oplossing voor gezocht (een personage rechtstreeks iets tegen die kijker laten zeggen kan, maar is ongebruikelijk) door personages elkaar de situatie uit te leggen. In de laatste Mission Impossible wordt daar de draak mee gestoken (zo komt het althans op mij over) door 5 a 6 personages minutenlang om de beurt aan het woord te laten. Als kijker ben je dan inderdaad bij maar tegelijkertijd ben je ook afgeleid door dit geforceerde gehakketak. Op een …
Lees meer
Spellbound
Alfred Hitchcock was een van de eerste regisseurs die psychoanalyse en de theorieen van Freud in zijn films verwerkte. Issues die diep in de mens verborgen zaten en er alleen via therapie uit konden komen, vormden voor Hitch een onweerstaanbaar onderwerp. Spellbound is daar het eerste echte voorbeeld van. De film begint ook met een expliciet statement daarover: Our story deals with psychoanalysis, the method by which modern science treats the emotional problems of the sane Omdat hij er zo vroeg mee was, was het voor hem zoeken naar een manier om dit te verbeelden. Later nam hij wat afstand …
Lees meer
The Burglars
Halverwege de film zitten inbreker Azad (Jean-Paul Belmondo) en politie-inspecteur Abel Zacharia (Omar Sharif) tegenover elkaar in een restaurant in Athene. De eerste had een steak frites voor zijn neus maar Zacharia laat het weghalen en vervangen door een enorm plateau met Griekse specialiteiten. Vervolgens begint hij alle geneugten van dolma’s, oesters, imam bayildi (aubergine met tomaat), viskuit en moussaka (dit is 1971, dus alles druipt van het vet) uit te leggen aan de onwetende Fransoos, inclusief de bereidingswijze en hoe je het moet eten. Het is een absurde scene die weinig doet voor het verhaal maar toch past bij …
Lees meer
McEnroe
Dit is de tweede documentaire (na In The Realm of Perfection) die ik zie over John McEnroe. Eerder was daar al de speelfilm Borg vs. McEnroe (al ging die vooral over de Zweed). Voor geen enkele andere tennisser zou ik het in m’n hoofd halen om daar drie films over te kijken, maar John McEnroe is anders. Met afstand een van de fascinerendste sporters die er is geweest. En misschien wel de meest getalenteerde tennisser ooit. De flegmatieke en vaak achteloze manier waarop hij over de baan liep en elke bal daar legde waar hij maar wilde, was …
Lees meer
All That Jazz
Toen Bob Fosse in de herfst van 1987 overleed, had hij net zijn klassieke call-girl musical Sweet Charity opnieuw op Broadway gelanceerd, met hemzelf als regisseur en choreograaf. Dat einde in het zadel was passend na een leven in de showbusiness. De regisseur/choreograaf had dit moment acht jaar eerder al voorspeld in zijn vooruitziend gefilmde autobiografie/elegie All That Jazz. Je zou kunnen stellen dat elke film wel iets autobiografisch heeft, maar wat Fosse hierin deed slaat alles. Fosse was een maniakale, kettingrokende workaholic, een danser, choreograaf en regisseur die leefde voor zijn werk en geen grenzen kende. Hij trouwde meerdere …
Lees meer
Oppenheimer
Een nieuwe Nolan is altijd een belevenis en in het geval van Oppenheimer is dat niet anders. Het is de eerste keer dat de regisseur zich waagt aan een biopic maar uiteindelijk staan de biografsche elementen in dienst van de thema’s die Christopher Nolan al zo lang fascineren: het manipuleren van tijd, non-lineaire verhaallijnen, de werking van het geheugen, realiteit versus illusie, identiteit versus perceptie, onderlinge vendetta’s en het zeer effectief inzetten van techniek om dit allemaal te visualiseren. Zijn baanbrekende werk heeft een grote invloed gehad op de verwachtingen van het publiek op het gebied van moderne cinema. Nolan …
Lees meer
Titane
Julia Ducournau liet met Raw al zien dat ze in staat is om arthouse te combineren met horror. Echte horror. Je moet haar natuurlijk om haar kwaliteiten als regisseur waarderen en het feit dat ze een vrouw is negeren. Maar je kunt je niet aan het oordeel onttrekken dat haar vrouw zijn juist een grote rol speelt. Titane is een film over gender, over de male gaze, over wat het betekent om een man of een vrouw te zijn of iets daartussenin. Titaan (Titanium) is een glanzend metaal, zilver van kleur en onverwoestbaar. Als kind krijgt Alexia een auto-ongeluk …
Lees meer
De Oost
Er zijn ontzettend veel boeken en andere publicaties verschenen over Nederland versus de Indonesiers, in de onafhankelijkheidsoorlog die beide partijen tussen 1946 en 1949 uitvochten. Films zijn er echter nauwelijks. Terwijl dat toch de manier is waarop je een groot publiek mee kan voeren, je veel beter emoties aan kan boren dan in boeken en je kan helpen een mening te vormen over wat daar is gebeurd. Daarom alleen al is De Oost belangrijk. Tijdens de jaarlijkse herdenking van de Japanse capitulatie op 15 augustus werd er in Amsterdam een poging gedaan eerherstel te vragen voor kapitein Raymond Westerling. Deze …
Lees meer
Wham!
Net als A-ha, waarover ik vorig jaar een docu zag, is Wham! een band die onlosmakelijk met mijn middelbare-schooltijd is verbonden. Meer nog dan A-ha vormde Wham! in 1985 de soundtrack van mijn leven in de 3e klas. In de schoolgangen werd hard meegezongen met Wake me up before you go-go, Freedom, I’m your man, Everything she wants, Careless Whisper en Last Christmas. Als je de concertopnamen in deze docu ziet dan lijkt Wham! vooral een gillende-meidenband, maar de jongens deden het bij de jongens net zo goed. Net als A-ha kwam het succes voor Andrew Ridgeley en Georgios …
Lees meer
Altered States
Ik heb een boek in de kast staan dat heet Mad, Bad and Dangerous? The scientist and the cinema. Auteur is Christopher Frayling, wiens uitstekende bio van Sergio Leone ik ook heb gelezen. De scientist in Altered States staat er niet in. Waarschijnlijk is dat omdat deze wetenschapper bepaald niet voldoet aan het stereotiepe beeld van de bijna waanzinnige wereldvreemde man die rondrent in een stofjas, met de haren overeind en in zinnen praat die niemand kan volgen. Eddie Jessup (William Hurt, in zijn debuut) is ambitieus, ziet er goed uit, kan goed praten en is zeker geïnteresseerd in de …
Lees meer
Possessor
Vader David Cronenberg zal trots zijn geweest. Zoon Brandon leverde met Possessor een film af die naadloos in zijn eigen oeuvre zou passen. Zo naadloos dat je je ook af kan vragen of Brandon niet te veel naar pa heeft gekeken. Tasya Vos (Andrea Riseborough, die ik oa ken van The Death of Stalin, Mandy en ZeroZeroZero , haar Oscargenomineerde To Leslie heb ik nog niet gezien) is een contract killer met een uitstekende reputatie. Ze voert haar opdrachten uit door het lichaam van iemand met toegang tot het slachtoffer over te nemen, de klus te klaren …
Lees meer
The Tragedy of Macbeth
Geweldige versie van het klassieke stuk van Shakespeare over de Schotse generaal Macbeth die van drie heksen de voorspelling krijgt te horen dat hij op een dag koning van Schotland zal worden. Die voorspelling plant bij hem een zaadje en vanaf dat moment wordt de route naar dat koningschap, maar ook naar zijn ondergang, ingezet. Gedreven door zijn ambities en door zijn vrouw doodt Macbeth koning Duncan en neemt bezit van de troon. Hij wordt een tiran die woest om zich heen gaat slaan omdat hij zich aan alle kanten bedreigd voelt. Onder leiding van zijn rivaal Macduff komt het …
Lees meer