Erik Kersten

mail@erikkersten.nl
0619200114

Tag: zwart-wit

Pagina 1/4

Spellbound

Alfred Hitchcock was een van de eerste regisseurs die psychoanalyse en de theorieen van Freud in zijn films verwerkte. Issues die diep in de mens verborgen zaten en er alleen via therapie uit konden komen, vormden voor Hitch een onweerstaanbaar onderwerp. Spellbound is daar het eerste echte voorbeeld van. De film begint ook met een […]

Lees meer

Oppenheimer

Een nieuwe Nolan is altijd een belevenis en in het geval van Oppenheimer is dat niet anders. Het is de eerste keer dat de regisseur zich waagt aan een biopic maar uiteindelijk staan de biografsche elementen in dienst van de thema’s die Christopher Nolan al zo lang fascineren: het manipuleren van tijd, non-lineaire verhaallijnen, de […]

Lees meer

The Tragedy of Macbeth

Geweldige versie van het klassieke stuk van Shakespeare over de Schotse generaal Macbeth die van drie heksen de voorspelling krijgt te horen dat hij op een dag koning van Schotland zal worden. Die voorspelling plant bij hem een zaadje en vanaf dat moment wordt de route naar dat koningschap, maar ook naar zijn ondergang, ingezet. […]

Lees meer

Mank

Herman J. Mankiewicz behoorde tot wat filmcriticus Pauline Kael in haar beroemde essay Raising Kane de Algonquin-to-Hollywood groep noemde. Cynische New Yorkse literaire types die naar de westkust werden gelokt om scenarioschrijver te worden. Mankiewicz had er al een carriere als briljant publicist en scenarist alsmede notoir gokker en alcoholicus op zitten toen hij door […]

Lees meer

Beats

Ik kwam pas met de Criminal Justice and Public Order Act 1994 in aanraking toen ik Music for the Jilted Generation van The Prodigy kocht. Op de binnenhoes stond namelijk een prachtige tekening van een crowd van ravers die aan de overkant van een ravijn los gaat terwijl de politie machteloos toekijkt. In Nederland konden […]

Lees meer

The Lighthouse

Twee mannen in een vuurtoren op een afgelegen eilandje, dat moet wel misgaan. Een volbloed horrorfilm is dit zeker niet, maar dat was het debuut van Robert Eggers ook niet. In The Witch draaide het om religieuze intolerantie en hekserij in de desolate leegte van het 17e eeuwse New England. Hier gaat het opnieuw om […]

Lees meer

The Apartment

In het enorme kantoor van verzekeringsmaatschappij Consolidated Life Insurance Company in New York slijt C.C. ‘Buddy’ Baxter zijn dagen. Baxter is vrijgezel en heeft weinig anders dan zijn werk. Desondanks heeft hij geen grote ambities. Hij vindt het eigenlijk wel prima zo. Toch is er iets dan hem af doet wijken van al die andere kantoorslaven. […]

Lees meer

Modern Times

Met live begeleiding in het kader van het Sounds of Silence festival. Eerlijk gezegd valt dat al snel niet meer op als je meegenomen wordt door de avonturen van de arme sloeber Charlie Chaplin en zijn al even onfortuinlijke vriendinnetje. Schitterende gags en bij vlagen echt hilarisch maar ook ontroerend, hoopvol en melancholisch. Modern Times […]

Lees meer

The Killers

Het is een van de vroegste en meest bekende noirs, maar ik had The Killers nooit gezien. Ik had er wel een beeld bij, door de hoofdrollen van Burt Lancaster en Ava Gardner, de poster, de titel en omdat ik wist dat er verhaal van Ernest Hemingway aan ten grondslag lag. Maar dat beeld blijkt niet […]

Lees meer

Manhattan

Er is veel geschreven over de relatie van de 42-jarige Isaac (Woody Allen) met de 17-jarige Tracy (Mariel Hemingway) in deze klassieker van Woody. De regisseur had op dat moment zelf een verhouding met de eveneens 17-jarige Stacey Nelkin en later schokte hij Mia Farrow en de wereld door iets te beginnen met Farrow’s geadopteerde […]

Lees meer

Fires on the Plain

De jaarlijkse oorlogsfilm rond 4 en 5 mei is wat verlaat vanwege een Hemelvaartweekend dat alle aandacht opslokte. Daarom maar eens flink uitpakken met deze zwart-witklassieker waarin een groep Japanse soldaten moet zien te overleven op het Filipijnse eiland Leyte in de nadagen van het conflict in de Stille Zuidzee. Regisseur Kon Ichikawa duikt diep […]

Lees meer

Sunrise

Sunrise begint met een man die de Sirene aan zijn raam niet kan weerstaan. De geliefden ontmoeten elkaar in het maanlicht, kussen en dan gaat ze over tot het Grote Plan: is het geen goed idee als hij zijn vrouw vermoordt, jong en oh zo onschuldig? Zacht fluistert ze hem in zijn oor hoe hij […]

Lees meer

Les enfants du paradis

Deze Franse klassieker had ik nog nooit gezien. Een film die vooral bewonderd wordt vanwege de omstandigheden waarin hij is gemaakt. Niet vanwege de inhoud. Uit een gevoel van plichtsbesef zat ik in het Haags Filmhuis naar de gerestaureerde versie te kijken. Dat viel eigenlijk nog best mee. Ik wist vooraf dat dit een zwartwitfilm uit […]

Lees meer

Judgment at Nuremberg

De vier verdachte rechters die in 1948 in de beklaagdenbank van Neurenberg stonden, waren schuldig. Dat stond op voorhand eigenlijk wel vast. Maar ze stonden ook symbool voor de complexiteit van de Tweede Wereldoorlog waarin schuld en verantwoordelijkheid op een hierarchische schaal gezet werden. Het gezag bepaalde immers je gedrag en wat je ergens van […]

Lees meer

Bert van der Gaag

Ik heb in het kader van de PDOJ een interview gedaan met de 94-jarige Bert van der Gaag. Ik zet het interview niet op mijn blog maar wel het portret dat ik van hem maakte.

Lees meer

Good Night, and Good Luck

Journalistiek is in de VS een vak van uitersten. Dat gaat van nieuwsorganisaties als Fox News, die de naam hebben een verlengstuk van rechtse politieke partijen te zijn, tot media die de politiek het vuur aan de schenen leggen en optreden als waakhonden van de democratie. George Clooney maakte een film over een van de […]

Lees meer

Rififi

De moeder van alle heistfilms. Met die bagage kijk ik naar dit zenuwslopende verhaal over de voorbereiding, uitvoering en nasleep van een overval op een juwelier. Ondanks die voorkennis blijft dit gewoon een vijfsterrenfilm. Fantastisch. Rififi is beroemd geworden door de overval die volledig in stilte wordt gepleegd. Juist door die stilte, afgedwongen door een […]

Lees meer

Ball of Fire

Het feit dat Gary Cooper als wetenschapper altijd aan zijn werk denkt en al gaat wankelen bij de gedachte dat hij een vrouw aan moet spreken, was al in 1941 ouderwets. Toch weet Howard Hawks met dat gegeven een heerlijke film te maken die 70 jaar later nog steeds prima te genieten is. Professor Bertram […]

Lees meer

The Sweet Smell of Succes

Ik had me een tijd geleden voorgenomen om eens flink in het oeuvre van Alexander MacKendrick te duiken maar nu ik terug kijk is het bij The Man in the White Suit gebleven. Al die films die om aandacht vragen, het is om gek van te worden. The Man in.. is een film uit zijn […]

Lees meer

The Train

In tijden van oorlog gaat de aandacht in eerste instantie uit naar het verlies van mensenlevens. Al het andere heeft eigenlijk geen prioriteit. Zeker kunst niet. Het afzetten van de waarde van een mensenleven versus dat van een schilderij is sowieso onbegonnen werk. In John Frankenheimer’s The Train komen de twee hardhandig in botsing. In Augustus […]

Lees meer

London in motion

We waren een lang weekend in Londen. Lang, maar toch te kort om echt ergens de tijd voor te nemen. Zo heb ik anderhalf uur rondgerend in Tate Modern met een volledig gebrek aan respect voor de getoonde kunst daar en met maar een missie: alles zien. Een missie die gedoemd is te mislukken maar […]

Lees meer

The Shard

Tegenover alle haters staan net zoveel liefhebbers, maar hoe je het ook wendt of keert: de scherf van Renzo Piano valt niet te negeren. De toren domineert de skyline van Londen en is fotogeniek as hell. Ik kon mijn ogen er niet van af houden tijdens ons toeristische boottochtje op de Thames.

Lees meer

Wolf

Jim Taihuttu weet hoe zich te profileren. In interviews spreekt hij zich uit voor zelfredzaamheid in de Nederlandse filmwereld. Niet je hand ophouden maar er zelf keihard voor gaan, soms tegen de klippen op. En met de films die hij (vooralsnog) maakt zorgt hij er nadrukkelijk voor zich niet in een genrehoek vast te zetten. […]

Lees meer

Frances Ha

Irene gaf m een 7. ‘Die Frances is me toch iets te ongrijpbaar’ was (mijn verkorte versie van de) conclusie. Van mij krijgt Frances een 8. Ik kon me prima identificeren met deze 27-jarige naar een danscarrière hengelende maar nooit echt doorzettende blonde spring-in-het-veld. Dat is het mooie van film. Je leeft mee met mensen […]

Lees meer