Tag: Quentin Tarantino
Once Upon a Time in Hollywood
De fijnste Tarantino in jaren. Het lijkt erop dat een setting in LA toch echt het beste losmaakt bij de bijna gepensioneerde regisseur. Pulp Fiction en Jackie Brown zijn de illustere voorgangers en OUATIH kan zich met de laatste zeker meten. PF valt niet meer te overtreffen. Zoals in al zijn latere films weet Tarantino scenes nodeloos op te rekken zonder dat dit veel bijdraagt. Heel storend is het echter ook niet. Er valt nog steeds veel te genieten, zeker op zo’n groot IMAX-scherm als waar ik ‘m op zag. Hij had geld genoeg ter beschikking om het …
Lees meer
Sterven in het harnas
Toen Steve Jobs eind 2011 overleed, was hij geen CEO meer van Apple. Maar veel scheelde het niet. Het was dat zijn ziekte hem weerhield van het leiding geven aan zijn geesteskind, anders was hij in het harnas gestorven. Met pensioen gaan is de normaalste zaak van de wereld in de meeste beroepen, maar voor technologische creatievelingen gelden andere wetten. Jobs was net wat excentrieker maar hij is te vergelijken met collegamiljardairs als Larry Ellison, Jeff Bezos, Mark Zuckerberg, Larry Page, Sergey Brin en Jack Ma. Ellison trad vorig jaar officieel terug als grote baas van Oracle, maar hij …
Lees meer
The Hateful Eight
Hoewel ik zijn vorige film flink tegen vond vallen, moest ik The Hateful Eight toch gewoon zien. De film is immers op 70mm gedraaid en heeft een score van Ennio Morricone. Op naar EYE dus. Los van het prachtige widescreen beeld en de mooie score had de film ook inhoudelijk wel wat te bieden. Echt goede dialogen schrijven kan Tarantino al jaren niet meer, maar daar staat een intrigerend verhaal in een kernachtige setting tegenover. De plot had ook prima in 90 minuten afgehandeld kunnen worden, maar Quentin weet de lengte een heel eind te rechtvaardigen. De acteurs zijn prima, …
Lees meer
Reservoir Dogs
Het filmhuis in Arnhem. Daar heb ik m voor het eerst gezien, met mijn toenmalige vriendinnetje. Romantisch. Vanaf de openingsscene met de discussie over Madonna en de openingstune Little Green Bag was ik om. Iemand die George Baker cool kan laten zijn, moet wel een genie zijn. Reservoir Dogs is misschien wel de belangrijkste onafhankelijke film van de jaren 90, een film die met een enorme klap insloeg in het wat ingeslapen filmlandschap van die tijd. Met zijn film startte Quentin Tarantino een kettingreactie van hypergewelddadige, popcultuurbewuste imitaties die het genre van de crimefilm voorgoed hebben veranderd. Hoewel Pulp …
Lees meer
Django Unchained
Ik ging er eens goed voor zitten. Het plan was echt om de nieuwe Tarantino heel goed te vinden. Een nieuwe film van hem wekt altijd verwachtingen, maar zeker bij deze waren ze hoog. Tarantino haalde zijn inspiratie uit de Italiaanse voorganger uit 1966 maar hij liet zijn verhaal gaan over een slaaf die in een epische zoektocht op zoek ging naar wraak en naar zijn geliefde. Het begin was ook sterk maar het werd allengs vervelender. Laat ik met de pluspunten beginnen: de film heeft een sterke eigen atmosfeer die echt anders is dan andere westerns of …
Lees meer
Jackie Brown
Ik geloof dat ik bij het herzien van Jackie Brown toch iets kritischer ben geworden dan destijds bij de release, en ook meer dan het geval is bij Pulp Fiction. Jackie Brown wordt vaak de meest volwassen film van Quentin Tarantino genoemd, en dat is ook terecht. Maar omdat Tarantino zelf nooit volwassen is geworden blijft JB een wat vreemde eend in de QT-bijt. Dat volwassen zit m vooral in de relatie tussen Jackie Brown en Max Cherry, de bailbondsman. Beiden hebben al veel meegemaakt en komen tot het besef dat ze hun levens niet meer elke richting in kunnen …
Lees meer
Pulp Fiction
Uiteraard heeft de doorbraakfilm van Quentin Tarantino niet meer dezelfde impact als toen ik m voor het eerst zag in de Carolusbioscoop te Nijmegen, in 1994. De aanwezigheid van de film was toen zo alom en overweldigend dat er werkelijk niet aan te ontkomen was. Pulp Fiction beheerste de zalen, de bladen, de kranten, de filmprijzen en, dankzij de eclectische en razend populaire soundtrack, ook de radio en kroegen en disco’s. Maar ook na 18 jaar blijft overeind dat het een ijzersterke film is die onzettend knap in elkaar zit, zeer scherp geschreven is en vol zit met klassieke scenes. …
Lees meer
Inglorious Basterds
Met Annemet naar de Cinerama, romantisch genieten van de nieuwe Tarantino. Zijn postmoderne zelf is Quentin ook hier weer, en de film is veel beter dan het lege Death Proof. Maar het is allemaal wel erg ‘tongue in cheek‘. Alsof hij wil zeggen dat hij zijn trilogie (Reservoir Dogs, Pulp Fiction en Jackie Brown) toch niet meer kan overtreffen. Tarantino schijnt jaren aan het scenario en de dialogen geschaafd te hebben, maar iemand had hem toch iets strakker moeten …
Lees meer