Tag: Todd Haynes
Carol
Ik moest denken aan In the Mood for Love. Net als het liefdesdrama van Wong-Kar Wai is Carol een film over een liefde die door het tijdperk waarin de personages leven niet geaccepteerd wordt. Verder zijn er net zoveel verschillen als overeenkomsten aan te wijzen, maar voor beide films geldt de prachtige beheersing waarmee de prille liefde getoond wordt. Voor je ogen zie je die groeien, heel voorzichtig en slechts gevoed door een blik, een subtiele aanraking en vooral veel ’tussen-de-regels-door-lezen-voor-gevorderden’. Magnifiek. Cate Blanchett en Rooney Mara zijn subliem. Blanchett als de door schade en schande wijzer geworden Carol Aird, die …
Lees meer
Mildred Pierce
Oh, how i love HBO. De ene na de andere fantastische serie. Mildred Pierce is een 5,5 uur durende verfilming van het gelijknamige boek van James M. Cain over een net gescheiden moeder die in de crisisjaren 30 voor zichzelf op moet komen, dat zeer goed doet maar in een enorme clash belandt met haar eigen dochter. Veda is in vele opzichten haar grote liefde en inspiratie, een dochter die alles kan zijn wat Mildred zelf niet kan. Maar keer op keer trapt Veda op het moederhart van Mildred, die desondanks blijft volhouden. Tot het bijna te laat is. Alles …
Lees meer
Superstar: The Karen Carpenter Story
Bijzonder portret van Karen Carpenter waarin haar successen met The Carpenters maar vooral haar ondergang na een slopende strijd met anorexia worden getoond. Regisseur Todd Haynes laat in zijn tweede (korte) film zien wat er mogelijk is met beperkte middelen. Hoe beperkt? Nou, geen acteurs bijvoorbeeld. Superstar is een animatiefilm waarin de hoofdrollen voor Barbiepoppen zijn. Bizar idee? Wellicht, maar het werkt wel. Juist door de lege blikken van de poppen wordt de artificiële wereld van Karen benadrukt en wordt ze tot een symbool voor rechts Amerika dat het moeilijk had in de eerste helft van de jaren 70. Hij …
Lees meer
Velvet Goldmine
Heerlijk portret van de glamrockperiode waarin een journalist (Christian Bale) op zoek gaat naar de verdwenen held daarvan, Brian Slade (Jonathan Rhys Meyers). In een flashbackstructuur die veel weg heeft van die in Citizen Kane wordt je als kijker getuige van de opkomst en ondergang van een popidool. De film is fictie maar heeft duidelijke parallellen met de grote ster uit die periode, David Bowie, en zijn protagonisten Iggy Pop en Lees meer