Tag: Los Angeles
Pagina 1/2
The Offer
Deze tiendelige serie over het maken van The Godfather duurt langer dan de speelduur van de drie Godfatherfilms samen. Je zou dus kunnen stellen dat The Offer zichzelf iets te belangrijk vindt. Maar als het met zoveel humor en bravoure wordt gebracht, wie ben ik dan om te klagen? Een natuurgetrouwe weergave van het proces […]
Lees meer
Babylon
John Gilbert, Douglas Fairbanks, Louella Parsons, Clara Bow, Anna May Wong, Josef von Sternberg, Irving Thalberg. Juist omdat ik deze namen ken, zou je kunnen zeggen dat ik niet erg onder de indruk moet zijn van deze hommage aan het eerste gouden tijdperk van de film. Al deze personen komen in een fictieve vorm voor […]
Lees meer
The Driver
Kaler kan een film niet zijn. Alle personages hier zijn gepolijste abstracties. De Driver zelf, de Speler (Isabelle Adjani) en de Detective (Bruce Dern) zijn naamloos en hebben geen ander bestaan dan dat van hun professie. De bestuurder rijdt, de speler speelt en de detective jaagt. De bestuurder is goed in zijn werk en duldt […]
Lees meer
Velvet Buzzsaw
Leuke titel, niet al te beste film. Ik heb m vooral gekeken vanwege de omgeving waarin deze horrorsatire zich afspeelt: de kunstscene in LA. En omdat de regisseur Dan Gilroy en hoofdrolspeler Jake Gyllenhaal eerder samen Nightcrawler maakten. In VB wordt een net overleden en tot dan toe onbekende kunstenaar ontdekt en binnen no time […]
Lees meer
Once Upon a Time in Hollywood
De fijnste Tarantino in jaren. Het lijkt erop dat een setting in LA toch echt het beste losmaakt bij de bijna gepensioneerde regisseur. Pulp Fiction en Jackie Brown zijn de illustere voorgangers en OUATIH kan zich met de laatste zeker meten. PF valt niet meer te overtreffen. Zoals in al zijn latere films weet Tarantino […]
Lees meer
Under the Silver Lake
Een cultfilm in de dop. Zo kun je Under the Silver Lake toch wel samenvatten. Of het zo zal gaan als bij The Big Lebowski, die andere Los Angeles dwaalfilm met personages die geen echt doel in het leven hebben en waar dingen gewoon ‘gebeuren’, is de vraag. Maar de potentie is er zeker. Net […]
Lees meer
Nocturnal Animals
Ik heb wel genoten van de nieuwe Tom Ford. Pretentieus, dat zeker, maar ook intrigerend. De plot is nogal vergezocht en door de dubbele lijn met het manuscript Nocturnal Animals en de flashbacks, ook iets te kunstmatig. Maar Ford houdt je wel bij de les. Door de nachtelijke scenes doet de film vaak denken aan […]
Lees meer
True Detective, seizoen 2
Producent en scenarist Nic Pizzolatto doet een manmoedige poging het succes van het eerste seizoen te evenaren, maar de toon die hij hanteert is zo zwaar dat de serie eronder bezwijkt. Het is zoeken naar een beetje lucht te midden van alle ellende. Seizoen twee zit vol scenes waar geen touw aan vast te knopen is, […]
Lees meer
Coffy
Coffy (Pam Grier) is verpleegster maar ze heeft nog wel tijd over om slechterikken op te sporen en to kingdom come te jagen. Dit omdat die haar kleine zusje aan de drugs of andere familieden in de vernieling geholpen hebben. Dat gebeurt allemaal in de eerste 10 minuten. En dit doet ze in een kleedje dat haar […]
Lees meer
Inherent Vice
Ik snap het idee dat je vooral mee moet gaan met de zoektocht van Larry ‘Doc’ Sportello en je niet teveel moet laten leiden door logica. Die is er namelijk niet. Inherent Vice heeft wel de flamboyante stijl maar de coherentie en spanningsboog die Boogie Nights (de vergelijkbare film uit zijn oeuvre wat mij betreft) tot zo’n […]
Lees meer
Maps to the Stars
Een film die je vanaf het begin pakt, nooit saai is en vol sterk acteerwerk zit. Maar ook een film die je volledig in verwarring achter laat. Waar ging dit nou eigenlijk over? Net als in David Lynch’ Mulholland Drive arriveert een jonge nieuwsgierige vrouw uit een gat ergens in de VS in Hollywood, niet wetend […]
Lees meer
Nightcrawler
Van de twee kemphanen uit The Sweet Smell of Succes kun je zeggen dat ze vilein, egoïstisch en nietsontziend zijn, maar Jake Gyllenhaal’s Louis Bloom is een regelrechte psychopaat. Iets dat hem overigens flink van pas komt bij zijn nieuw gevonden werk. Louis Bloom leeft vooral ’s nachts en heeft weinig respect voor zijn eigen lichaam. Dat is ook […]
Lees meer
Seven Psychopaths
Waar deze film over ging valt echt niet samen te vatten (een ontvoerde Shih Tzu in elk geval) maar vermakelijk was het wel. SP schaart zich onder dat aparte genre films-over-films, maar doet dat op een eigenzinnige manier. Het lijkt wat op Charlie Kaufman’s Adaptation. Ook hier zit een scriptschrijver (Colin Farrell) zonder inspiratie die al voortmodderend […]
Lees meer
Lost Highway
Zelfs na 3 of 4 keer kijken valt er weinig chocola te maken van de plot van deze droom/nachtmerriefilm (al wemelt het van de theorieen), maar dat geeft niet echt. David Lynch leeft zich uit met identiteitswisselingen en een suggestieve beeld- en geluidsmontage waarmee hij me voortdurend op het verkeerde been zet. Het kijken van […]
Lees meer
Die Hard
DE kerstfilm is voor mij nog steeds Die Hard. Een van de beste actiefilms ooit, waarin John McClane (Bruce Willis) op Christmas Eve een groep ‘common thieves’ (volgens Mrs. McClane, Bonnie Bedelia) het leven zuur maakt. Die hebben het personeel van de Nakatomi corporation gegijzeld, bovenin de gelijknamige toren. Die toren fungeert als snelkookpan voor […]
Lees meer
The Artist
Waar ik Hugo eerder vond tegenvallen en ik het met Marcel eens was dat het een beetje een Jeunet-ripoff is, valt ook deze grote Oscarwinnaar wat tegen. En zie ik vooral een ode aan de langere films van Charlie Chaplin en Buster Keaton, zonder de durf die deze twee legendes wel bezaten. The Artist ziet […]
Lees meer
Pulp Fiction
Uiteraard heeft de doorbraakfilm van Quentin Tarantino niet meer dezelfde impact als toen ik m voor het eerst zag in de Carolusbioscoop te Nijmegen, in 1994. De aanwezigheid van de film was toen zo alom en overweldigend dat er werkelijk niet aan te ontkomen was. Pulp Fiction beheerste de zalen, de bladen, de kranten, de […]
Lees meer
Drive
Strak gestileerd en uiterst cool is Drive zeker. Maar een meesterwerk of de beste film van 2011 is het toch niet voor mij. Dat komt met name omdat hij op mij overkomt als een amalgaam, een samenstelling van elementen uit films van andere regisseurs. Zo kun je stellen dat er veel overeenkomsten zijn met Jean-Pierre Melville’s […]
Lees meer