60% Producent en scenarist Nic Pizzolatto doet een manmoedige poging het succes van het eerste seizoen te evenaren, maar de toon die hij hanteert is zo zwaar dat de serie eronder bezwijkt. Het is zoeken naar een beetje lucht te midden van alle ellende. Seizoen twee zit vol scenes waar geen touw aan vast te knopen is, althans niet in de dialogen. Er wordt veel gepraat maar waarover is vaak onduidelijk. Visueel is er wel van alles te beleven en ik heb wel genoten van de locaties en de algemene setting van een fictief stadje in Californië dat een poel des verderfs blijkt. En Vince Vaughn heeft me aangenaam verrast.

  • True Detective, seizoen 1

    Het veel geprezen eerste seizoen van True Detective is inderdaad fantastisch. Door de nihilistische en naargeestige sfeer, de wisselende perspectieven en het schuiven met de chronologie maar vooral…

  • True Blood, seizoen 1

    Arme vampiers. Sinds ze door Hollywood herontdekt zijn, worden de nekbijters om de haverklap van stal gehaald, en is hun verschijning tot een cliché geworden. Alan Ball, het brein achter…

  • Fargo, seizoen 2

    Hoewel ik best blij was met het eerste seizoen van Fargo, ontbrak er toch wat. Noem het de juist combi van absurdisme, wereldvreemdheid, alledaagsheid, domheid, liefde en geweld. Seizoen 2 maakt…