Producent en scenarist Nic Pizzolatto doet een manmoedige poging het succes van het eerste seizoen te evenaren, maar de toon die hij hanteert is zo zwaar dat de serie eronder bezwijkt. Het is zoeken naar een beetje lucht te midden van alle ellende. Seizoen twee zit vol scenes waar geen touw aan vast te knopen is, althans niet in de dialogen. Er wordt veel gepraat maar waarover is vaak onduidelijk. Visueel is er wel van alles te beleven en ik heb wel genoten van de locaties en de algemene setting van een fictief stadje in Californië dat een poel des verderfs blijkt. En Vince Vaughn heeft me aangenaam verrast.