Tag: suspense
Vertigo
Ik weet niet waarom ze het doen, maar ik kan er alleen maar blij om zijn. Dit najaar toont Pathé een serie hoogtepunten van Alfred Hitchcock. De eerste is Vertigo. Of het zijn beste film is, is een vraag die niet te beantwoorden is. Maar het is waarschijnlijk wel zijn rijkste. De film die blijft roepen om verdere analyse en die je het moeilijkst uit je hoofd kunt zetten als de aftiteling is afgelopen. Vertigo is de film die alleen maar beter wordt naarmate je hem vaker ziet. Een meesterwerk van een meesterlijk filmmaker die op de toppen van zijn …
Lees meer
True Detective, seizoen 1
Het veel geprezen eerste seizoen van True Detective is inderdaad fantastisch. Door de nihilistische en naargeestige sfeer, de wisselende perspectieven en het schuiven met de chronologie maar vooral ook door de twee leads. De zoektocht naar de moordenaar van de aan een boom vastgebonden prostituee Dora Kelly Lange blijkt slechts een aanleiding om diep in de psyche van de twee detectives te duiken, die betrokken zijn bij dat onderzoek. Beiden hebben issues, al zijn die heel verschillend van aard. Martin Hart (Woody Harrelson) blijkt een naar fatsoen strevende maar voortdurend falende family man. Rusty Cohle (een onwaarschijnlijk goede Matthew McConaughey) is …
Lees meer
Prisoners
Zware kost dit maar als je je daar overheen zet krijg je een ijzersterk drama dat je van begin tot eind aan je stoel gekluisterd houdt. De gevangenen uit de titel zijn twee zesjarige meisjes die op klaarlichte dag ineens verdwijnen. Vlak daarvoor is een camper gezien die vreemd was in de buurt. De eigenaar daarvan (de zwakzinnige Alex Jones, prachtig vertolkt door Paul Dano) wordt al snel opgepakt maar er blijkt geen bewijs tegen hem te zijn. Als hij weer wordt vrijgelaten ontvouwt het drama zich pas echt. De ouders van de meisjes reageren ieder op eigen wijze op de …
Lees meer
Lost Highway
Zelfs na 3 of 4 keer kijken valt er weinig chocola te maken van de plot van deze droom/nachtmerriefilm (al wemelt het van de theorieen), maar dat geeft niet echt. David Lynch leeft zich uit met identiteitswisselingen en een suggestieve beeld- en geluidsmontage waarmee hij me voortdurend op het verkeerde been zet. Het kijken van Lost Highway is zowel een zeer frustrerende als een intens cinefiele ervaring. I like to remember things my own way […] How I remembered them. Not necessarily the way they happened Er zijn parallellen te trekken met een film als Vertigo (identiteitswissel), en ik zie …
Lees meer
Twin Peaks
Irene en ik hebben de afgelopen weken in rustig tempo de complete Twin Peaks serie (her)bekeken: de pilot, seizoen 1 (7 afleveringen) en seizoen 2 (22 afleveringen). Het tweede seizoen had ik eerder nooit gezien en is duidelijk een stuk minder dan de pilot en de eerste serie. Die staan 20 jaar later nog steeds als een huis. Ik herinner me dat we in ons studentenhuis elke week in spanning wachten op een nieuwe aflevering. Niemand had toen nog een vcr, dus het was kijken en dat was het dan. Maar je had toen wel al de mooie feature bij …
Lees meer
Torn Curtain
Torn Curtain was Alfred Hitchcocks 50e film. Na 3 ongelooflijk productieve decennia deed hij het in jaren 60 wat rustiger aan, maar juist die rust heeft zijn werk niet goed gedaan. Althans, na Psycho werden zijn films gewoon minder goed ook al besteedde hij er meer tijd aan. The Birds en Marnie waren nog wel goed, maar Torn Curtain en Topaz zijn het predikaat Hitchcockiaans niet waardig. Hij hield daarna een tijdje rust en haalde pas in 1972 nog eens flink uit met zijn laatste meesterwerk: Frenzy. Torn Curtain gaat over Amerikaanse kernfysicus professor Michael Armstrong (Paul Newman) die …
Lees meer
Take Shelter
Het gevaar ligt op de loer dat Michael Shannon voor de rest van zijn acteercarriere getypecast wordt als een licht psychotisch type dat zwijgen afwisselt met heftige uitbarstingen. Maar oh boy, wat kan hij dat goed. In Take Shelter is hij de zachtaardige Curtis die met vrouw en dochter ergens in Ohio woont, waar de horizon altijd te zien is en de lucht altijd zwanger is van een opkomende storm. Hij wordt geplaagd door nachtmerries die steeds heftiger worden en die ook overdag hun invloed uitoefenen. Zeer tegen de zin van zijn vrouw, vrienden en de financiële logica begint hij …
Lees meer
After Hours
Martin Scorsese had het wel even gehad met de heftige thema’s en de bijbehorende filmstijl waarmee hij tussen 1970 en 1980 tekeer ging. Na het ongekend intense Raging Bull nam hij wat gas terug en maakte 2 films die een luchtigheid bevatten die zijn kijkers niet van hem verwacht hadden: The King of Comedy en After Hours. Zeker de laatste is met het verhaal van de keurige kantoorklerk Paul Hackett die door een bijzondere vrouw in een bizar nachtelijk avontuur wordt gestort, een buitenbeentje in z’n oeuvre. Dat komt ook vooral omdat de film hem min of meer overkwam: zijn …
Lees meer