4/5 

Irene en ik hebben de afgelopen weken in rustig tempo de complete Twin Peaks serie (her)bekeken: de pilot, seizoen 1 (7 afleveringen) en seizoen 2 (22 afleveringen). Het tweede seizoen had ik eerder nooit gezien en is duidelijk een stuk minder dan de pilot en de eerste serie. Die staan 20 jaar later nog steeds als een huis.

Ik herinner me dat we in ons studentenhuis elke week in spanning wachten op een nieuwe aflevering. Niemand had toen nog een vcr, dus het was kijken en dat was het dan. Maar je had toen wel al de mooie feature bij series waarin nog eens herhaald werd wat er eerder was gebeurd. ‘Previous on Twin Peaks‘. De hype was in nederland wat minder dan in de vs, maar ook hier was Twin Peaks groot. Bij het herzien valt op met hoeveel plezier en originaliteit de serie is gemaakt. Echt alles was anders dan gebruikelijk was bij tv-series in die tijd. ABC nam een gok door David Lynch en Mark Frost deze serie te laten maken, maar die gok pakte verbazingwekkend goed uit. Toen de pilot op 8 april 1990 werd uitgezonden bleek het publiek massaal afgestemd te hebben op dit nieuwe fenomeen. In de weken daarna groeide de grotendeels onbekende cast uit tot nationale helden. Het eerste seizoen bleek een groot succes en Lynch en Frost kregen groen licht voor een tweede. Hoewel ze zelf van plan waren om de moord op Laura Palmer nooit op te lossen, bleek de druk om dat wel te doen uiteindelijk te groot. Ze wisten het te rekken tot aflevering 9 van seizoen 2. Toen die naam eenmaal bekend was bleek dat de aanjager uit de serie verdwenen was. In de periode daarvoor was vrijwel iedereen een verdachte, waardoor er een constante spanning in de serie zat. Lynch en Frost combineerden die spanning met vele lichte elementen (koffie, cherry pie, donuts, Lucy, de log lady, vissen, etc), wat voor een unieke sfeer zorgde. Ook omdat ze zelf inmiddels andere prioriteiten hadden zakte Twin Peaks daarna in elkaar. Er valt nog wel te genieten van mooi spel – met een in alle scènes excellerende Kyle MacLachlan, de ijzersterke Ray Wise (Leland Palmer) en onze persoonlijke favoriet Richard Beymer (de immer grote sigaren rokende en plannetjes makende Benjamin Horne), maar de spanning was er uit. Maar de pilot en seizoen 1 zijn nog steeds fantastisch en kun je rustig om de zoveel jaar herzien.