Tag: biografie
Pagina 1/3
SuperSex
Je kunt jezelf natuurlijk afvragen waarom er een serie over het leven van een pornoster is gemaakt. Als er iets symbool staat voor nihilisme, afstomping en leegheid is het wel de porno-industrie, zou je zeggen. Toch is SuperSex verrassend onderhoudend en weet de serie ook nog eens iets te zeggen over de verwachtingen van het leven en het verschil tussen seks en liefde. Dat lukt omdat het leven van Rocco Siffredi hoogstens het uitgangspunt is voor een fabel over een jongen van het platteland die naar de grote stad gaat om zichzelf te ontdekken. Het leven van Rocco Siffredi (Alessandro …
Lees meer
Elvis
Regisseur Baz Luhrmann besteedt terecht veel aandacht aan de comebackspecial in 1968, maar als die begint is de film pas halverwege. De balans voelt nogal vreemd in deze Elvis biopic. De jaren tussen 1954 en 1958, waarin Elvis zich in recordtempo ontwikkelt van beginnend countryzanger naar superster, een man die grenzen overstijgt en de wereld met zijn muziek veranderde, zouden de kern moeten vormen. Maar ja, Elvis leefde nog een jaar of twintig langer. Luhrmann wordt vaak beschuldigd van style over substance. Zijn films zijn visueel overdonderend. Een tollende en zwenkende camera die zelden rust vindt, toegevoegde animatie’s, getekende locatienamen …
Lees meer
Muhammad Ali
In bijna 8 uur duikt deze documentaire diep, heel diep, in het leven van Cassius Clay/Muhammad Ali. De grootste bokser ooit en, in een verkiezing in 2000, ook verkozen tot grootste Amerikaanse sporter ooit. Regisseur Ken Burns kon putten uit enorm veel filmmmateriaal en hij weet veel tijdgenoten en latere bewonderaars voor de camera te krijgen. Hij trekt alles uit de kast om Ali’s verhaal te vertellen. Van de eerste babystapjes in Louisville, Kentucky, waar hij in 1942 werd geboren. De eerste bokspogingen toen hij 12 was, een serie opeenvolgende Golden Gloves titels (amateurboksen), het eerste succes als Olympisch kampioen …
Lees meer
Napoleon
Ik heb begrepen dat de Fransen niet echt blij zijn met de manier waarop Napoleon wordt geportretteerd in deze verfilming door Ridley Scott en Joaquin Phoenix. Ik geef ze geen ongelijk. Er schijnen honderden biografieen te bestaan over de Corsicaanse generaal en ook meerdere films, maar ik had nog niks gelezen of gezien. Het is dus de vraag hoe hij daarin werd neergezet maar het zal vast anders zijn dan de manier waarop het hier gebeurt. Een man die geobsedeerd was door twee dingen: Josephine (Vanessa Kirby, erg sterk) en oorlog voeren. In die volgorde. Al bij de eerste succesvolle …
Lees meer
Beckham
Vier afleveringen van elk ruim een uur is 4,5 uur David Beckham. Dat klinkt als volkomen overkill maar dat is het niet. Door een combinatie van een geweldig archief aan historisch filmmateriaal en vers gemaakte interviews met de hoofdpersonages levert dit niet alleen een boeiende duik op in het leven van de voetballer en zijn bijna net zo beroemde vrouw, maar ook een kijkje in totale mediagekte waarmee de Beckhams te maken kregen. De serie is gemaakt door Fisher Stevens (regisseur van oa The Cove) en hoewel die naam me niet direct iets zei, doet zijn stemgeluid dat wel. …
Lees meer
All That Jazz
Toen Bob Fosse in de herfst van 1987 overleed, had hij net zijn klassieke call-girl musical Sweet Charity opnieuw op Broadway gelanceerd, met hemzelf als regisseur en choreograaf. Dat einde in het zadel was passend na een leven in de showbusiness. De regisseur/choreograaf had dit moment acht jaar eerder al voorspeld in zijn vooruitziend gefilmde autobiografie/elegie All That Jazz. Je zou kunnen stellen dat elke film wel iets autobiografisch heeft, maar wat Fosse hierin deed slaat alles. Fosse was een maniakale, kettingrokende workaholic, een danser, choreograaf en regisseur die leefde voor zijn werk en geen grenzen kende. Hij trouwde meerdere …
Lees meer
Oppenheimer
Een nieuwe Nolan is altijd een belevenis en in het geval van Oppenheimer is dat niet anders. Het is de eerste keer dat de regisseur zich waagt aan een biopic maar uiteindelijk staan de biografsche elementen in dienst van de thema’s die Christopher Nolan al zo lang fascineren: het manipuleren van tijd, non-lineaire verhaallijnen, de werking van het geheugen, realiteit versus illusie, identiteit versus perceptie, onderlinge vendetta’s en het zeer effectief inzetten van techniek om dit allemaal te visualiseren. Zijn baanbrekende werk heeft een grote invloed gehad op de verwachtingen van het publiek op het gebied van moderne cinema. Nolan …
Lees meer
De Stamhouder
Truth is stranger than fiction. Aan deze aan Mark Twain toegeschreven quote moest ik vaak denken tijdens het kijken naar de verfilming van De Stamhouder, het boek van Alexander Münninghoff. Daarin vertelt hij het verhaal van zijn familie met een Russische gravin als grootmoeder, de puissant rijke Nederlandse zakenman Joan Munninghoff als grootvader, vader Frans die aan de kant van de Nazi’s vocht in WOII en moeder Wera die werd verstoten door zowel grootvader als Frans. Daar voegen zich nog talloze personages bij met als decor Letland, Duitsland en Nederland en zowel de directe gruwelen als de lange schaduw van …
Lees meer
Rocketman
Deze biopic over Elton John vertelt niet het hele verhaal over zijn leven. De film start en eindigt met een sessie in een afkickkliniek, in 1983. Elton John komt daar, in een outrageous costume, binnenstormen en vertelt in flashbacks zijn leven. Beginnend met zijn jeugd in de jaren vijftig in de Engelse buitenwijken, waar Reginald Dwight samenwoont met zijn degelijke moeder (Bryce Dallas Howard), zijn liefhebbende grootmoeder (Gemma Jones) en zijn koude, afstandelijke vader (Steven Mackintosh). Reggie begint met pianolessen en vanaf dat moment is de boot los. Tegen de zin van zijn moeder begint de tiener (vanaf dat moment …
Lees meer
On the Basis of Sex
In de openingsscènes van deze biopic over de in 2020 overleden opperrechter Ruth Bader Ginsburg zien we een parade van blanke mannen in donkere pakken die door Harvard University marcheren, begeleid door het lied Ten Thousand Men of Harvard. In hun midden loopt Ruth, eerstejaars student rechten en een van de slechts negen vrouwen (van de bijna 500 studenten) in haar klas. Twintig jaar later, als afgestudeerd advocaat die nergens aan de bak kwam en noodgedwongen maar een positie als professor heeft geaccepteerd, stuit ze op een zaak waarin een man financiële hulp wordt geweigerd om voor zijn bejaarde moeder …
Lees meer
A-ha – The Movie
Ik ben wel een fan van A-Ha. There, I said it. Nou ja, van de eerste twee albums. Daarna ben ik ze wat uit het oog verloren. Maar ze zijn er nog steeds. Morten Harket, Magne Furuholmen en Pål Waaktaar hebben met regelmaat de neiging elkaars hersens in te slaan maar de liefde voor muziek houdt ze toch bij elkaar. Deze documentaire, waar ze zelf actief aan meegewerkt hebben, laat genadeloos zien wat het leven in een megapopulaire band met mensen doet. Magne en Pål kenden elkaar al als tieners en later kwam Morten daarbij. In 1982, amper 20 jaar …
Lees meer
The Founder
Ik heb een zwak voor biopics. Of verfilmingen van een deel van iemands leven. Het is alsof je een documentaire kijkt maar dan in gedramatiseerde vorm. Heel goede films zijn het meestal niet omdat er vaak veel verteld moet worden en karakterontwikkeling en onverwachte elementen er wat bij in schieten. Het drama moet komen van het leven dat iemand geleid heeft. The Founder begint in 1954, als Ray Croc al in de vijftig is en gesetteld als redelijk geslaagd verkoper van van alles en nog wat. Maar er zit meer in denkt hij. Bij toeval brengt hij een bezoek aan …
Lees meer
The Irishman
Een elegie. Ik moest steeds aan dat woord denken, Een drieëneenhalf uur durende klaagzang over en ode aan een verdwenen tijdperk. Martin Scorsese sluit een tijdperk af met The Irishman. Ten eerste dat van hemzelf. Het zal niet zijn laatste film zijn, maar het is waarschijnlijk wel de laatste keer dat hij zo uit kan pakken met een film over een thema, een wereld en een tijdperk die hem zo aan het hart liggen. Hetzelfde geldt voor de drie hoofdrolspelers. DeNiro, Pesci en Pacino zijn acteurs die iconen zijn van de maffia- en crimefilms zoals we die kennen. Acteurs van …
Lees meer
Vice
Net als Darkest Hour het stervehikel was voor Gary Oldman, is Vice dat voor Christian Bale. Oscarmateriaal dit. Niet dat het de beste rollen van hun leven zijn, maar biografische films doen het nou eenmaal goed bij de gouden beeldjes. Maar waar Oldman won, moest Bale de prijs laten aan Rami Malek. Bij beide mannen staat er natuurlijk een sterke vrouw achter de ambities. Maar waar bij Churchill de ambitie altijd aanwezig was, moest die bij Dick Cheney wel even aangewakkerd worden. Maar als Dick eenmaal van de macht geproefd heeft, weet hij van geen ophouden. Als politiek …
Lees meer
Werk ohne Autor
Twaalf jaar na Das Leben der Anderen maakt de Duitse regisseur Florian Henckel von Donnersmarck opnieuw een film over zijn vaderlandse geschiedenis. De jonge kunstenaar Kurt Barnert die in Werk ohne Autor zijn weg zoekt is geïnspireerd op het levensverhaal van de Duitse kunstschilder Gerhard Richter maar voegt daar een aantal fictielagen aan toe. Naar verluid wil Richter weinig te maken hebben met de film en dat is ook wel te begrijpen. De kunstenaar wil de mythe zoveel mogelijk in stand houden en kijkers identificeren Barnert nu met Richter terwijl er duidelijke verschillen zijn. WoA is een vaak sentimentele en …
Lees meer
IFFR 2019
Zelfde recept als vorig jaar; 1 dag met films en in dit geval nog een extra zaterdagavond erbij. Dit heb ik gezien. The Movie Orgy 4 uur durend spektakel van beeldfragmenten, als een enorme stroom over je heen gestort. Het is digitale versie van de live orgies die regisseur Joe Dante in de 60s op de Amerikaanse universiteiten organiseerde. Hij zette een projector neer en vertoonde daarmee fragmenten van oude Hollywoodfilms, commercials, voorlichtingsfilms en propagandamateriaal. Elke avond was anders, ook omdat het materiaal enorm slijtte door het vele wisselen. Deze versie op het IFFR is een vast formaat waarbij geen …
Lees meer
Bohemian Rhapsody
Losjes gebaseerd op het ontstaan, de opkomst, de glorie, de ondergang en de wederopstanding van een van ’s werelds grootste bands. Nou ja, vooral over de frontman daarvan. Er valt van alles te zeuren over niet kloppende details en chronologische fouten in Bohemian Rhapsody en de film wordt op veel momenten echt te simplistisch. Maar als ik Freddy te keer zie gaan op het toneel of zie worstelen met zijn geaardheid wordt ik toch meegesleept. Ik heb de afgelopen jaren meerdere docu’s over de band gezien dus ik weet wel zo’n beetje hoe het ging. Maar van grote liefde Mary …
Lees meer
Darkest Hour
Dit is de film van Gary Oldman. Alles draait om zijn vertolking van Winston Churchill, de man die in begindagen van WOII uit het politieke slop gehaald werd om de tirannie van de Nazi’s te weerstaan. Churchill wist dat het zijn finest hour zou kunnen worden in wat voor de wereld de darkest times waren. Door de manier waarop Oldman hem portretteert, als een van pretoogjes voorziene raspoliticus die opleeft bij tegenslagen, laveert Darkest Hour voortdurend tussen drama en ironie. Voor de rol van Oldman zelf is dat prima, al weet ik niet in hoeverre Churchill echt zo’n ondeugd was …
Lees meer
Moonlight
‘Wat is een flikker?’, vraagt de stille Chiron aan crackdealer Juan. Die zegt: ‘Een flikker is een woord dat wordt gebruikt om gays een rotgevoel te geven.’ ‘Ben ik een flikker?’, vraagt Chiron dan. ‘Nee’, antwoordt Juan. ‘Je zou best gay kunnen zijn, maar je mag niet toestaan dat iemand je een flikker noemt.’ In deze korte uitwisseling tussen een Afro-Amerikaans jongetje van een jaar of zeven en een stoere net zo zwarte man die zich over deze Chiron ontfermt, zit veel van de kracht van deze film verborgen. Moonlight gaat over de lange moeizame tocht van zelfontdekking en de …
Lees meer
Steve Jobs
Sinds ik een column schrijf voor de MacFan ben ik in sterke mate geïnteresseerd in Apple en vooral de geschiedenis van het bedrijf. Ik ga de biografie van Isaacson nog lezen maar ik kijk nu al naar de film die erop is gebaseerd. Deze is totaal tegenovergesteld aan die zonnige biopic met Ashton Kutcher. Die film volgde vrij braaf het levenspad van Jobs maar deed dat best prima. Steve Jobs zit enorm in het moment door drie belangrijke product launches van Apple centraal te stellen. In die beperking zit in dit geval juist de winst. Juist door niet …
Lees meer
Prince
Als een soort superintense vorm van therapie heb ik me gisteravond en vanochtend op het leven gestort van een mijn grote muzikale helden, in de vorm van een tijdlijn met alle hoogtepunten. Voor het AD maar uiteraard ook voor mezelf. Als veertienjarig jongetje werd ik gegrepen door de hits van Purple Rain, een album dat ik met zelf gespaarde guldens aanschafte bij de lokale platenzaak. Nog zonder eigen draaitafel maar met rode oortjes onder de koptelefoon van pa en ma luisterde ik er naar. Dit was pas muziek. De liefde voor de albums uit zijn beste periode (1978-1988) is …
Lees meer
Pasolini
Ik ken Pier Paolo Pasolini eigenlijk alleen van oude zwartwit foto’s. En ik heb zijn bio (Pasolini Requiem) nog ongelezen in de kast staan. Of Willem Dafoe echt op hem lijkt is de vraag en of het echt allemaal zo gegaan is eind 1975, toen de regisseur dood op het strand bij Ostia gevonden werd, is al helemaal onzeker. Maar Pasolini voelt als een oprechte en natuurgetrouwe film en Dafoe kan de vergelijking met die oude foto’s prima aan. Abel Ferrara maakte een film over de laatste dagen van de cineast waarbij banale en surrealistische momenten elkaar afwisselen. Als Pasolini op bezoek …
Lees meer
The Imitation Game
Altijd mooi, zo’n waargebeurd verhaal. Maar het zet me ook op scherp: is het wel echt allemaal zo gegaan? Nee natuurlijk, een film is een versie van de werkelijkheid. Ook als de makers zich baseren op feiten. Er zijn altijd gaten tussen die feiten en die moeten opgevuld worden. Maar in het geval van The Imitation Game wordt het soms wel erg mooi gemaakt allemaal. Het resulteert in een soepel verteld verhaal met genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien, maar het is ook wat gladjes. Sterkste punt van de film is de hoofdrol van Benedict Cumberbatch. De acteur heeft precies die arrogante, …
Lees meer
Van Batman tot Birdman
Michael Keaton staat weer in de schijnwerpers. Als Birdman is hij de grote favoriet voor de Oscaruitreiking komende zondag. De acteur speelt een versie van zichzelf, als de naar zingeving zoekende Riggan Thomson die twintig jaar geleden drie keer een superheld speelde en sindsdien in de vergetelheid is geraakt. Een fantastisch staaltje typecasting van een acteur die weet wat het is om van de radar te verdwijnen. Toen Tim Burton met het nieuws kwam dat hij Michael Keaton had gecast in de hoofdrol voor zijn langverwachte Batmanfilm, was het geschreeuw van fans niet van de lucht. Keaton was bekend als …
Lees meer