Erik Kersten

mail@erikkersten.nl
0619200114

Tag: Australie

Furiosa: A Mad Max Saga

George Miller heeft met zijn drie eerste Mad-Maxfilms en het geweldige vervolg Fury Road zijn eigen universum geschapen. Een wereld die volkomen gestoord is maar ook volkomen geweldig. Met Furiosa verdiept hij de saga door het hoofdpersonage uit Fury Road een background story te geven. Het is een film die zowel overeenkomt met de voorganger als ook een meer epische benadering heeft. Waar Fury Road in feite een lange achtervolging is van 2,5 uur, vertelt Furiosa in dezelfde tijd een leven van 15 jaar. Vanaf de ontvoering als klein meisje naar het kamp van Dementus tot de wraak …

Lees meer

The Tourist, seizoen 1

Na twee afleveringen wilde ik de handdoek in de ring gooien. Een verhaal over een man die zijn geheugen kwijt is en moet zien te reconstrueren wie hij is, vond ik nogal afgezaagd. Ik ben nu blij dat ik toch heb doorgezet. Jamie Dornan (die ik ken uit The Fall) is deze man, een Ier die van de weg geramd wordt door een truck, ergens in Zuid-Australie. Hij wordt wakker in een ziekenhuis en weet niets meer. Net als Guy Pearce in Memento (zonder tattoos dan) moet hij zien te achterhalen wie hij is en waarom hij zich aan …

Lees meer

Talk to Me

Een horrorfilm maken is niet zo moeilijk (hoor mij nou), je moet gewoon voldoen aan een serie cliche’s en zorgen voor flink wat schrikeffecten. Maar dat maakt het des te moeilijker om boven de middelmaat uit te stijgen. De Australische tweelingbroers Danny en Michael Philippou hebben daarom eerst flink geoefend, met hun YouTube-kanaal RackaRacka. Een verzameling bizarre filmpjes die met enorm veel enthousiasme en nul budget zijn gemaakt. Dat er nu wel wat geld was, is te zien. Echte acteurs, echte locaties, echt camerawerk, echte make-up en effects. Het verhaal van Talk to Me gaat over een groep jongeren …

Lees meer

Electric Boogaloo: The Wild, Untold Story of Cannon Films

De term Electric Boogaloo werd destijds gekoppeld aan Breakin’ 2, het vervolg op een eerdere Cannon film over breakdancing. Inmiddels is het ook een benaming voor niet al te beste films en series. Dat wist Mark Hartley natuurlijk ook toen hij deze documentaire over Cannon films en haar fameuze leiderduo maakte. Hartley (ook bekend van Not Quite Hollywood: The Wild, Untold Story of Ozploitation!, duikt in het bizarre universum van de Israëlische neven Menahem Golan en Yoram Globus. Cannon Films bestond al sinds 1967 (en was dankzij de distributie van een serie Zweedse seksfilms ook best succesvol) toen het …

Lees meer

IFFR 2020

Ik heb deze 8 gezien. Het was een beter jaar qua kwantiteit, maar de kwaliteit viel tegen. First Love, de laatste telg van veelfilmer Miike Takashi, was de beste. En dat zegt wel wat. Nou ja, True History of the Kelly Gangwas de beste, maar ik heb flinke delen gemist omdat ik in slaap viel. Cageman is mooi maar had een erg slechte print. Een film uit 1993 over letterlijk in kooien wonende mannen in Hongkong. The Perfect Candidate is best ok, over een vrouwelijke arts in Saoedi-Arabië die besluit zich verkiesbaar te stellen als lokaal raadslid. About Endlessness, de …

Lees meer

Top of the Lake, seizoen 2

Het was wel goed maar toch iets minder dan seizoen 1. Top of the Lake is in beide seizoenen een combi van een misdaadverhaal en persoonlijk drama, waarbij de balans eerder naar de laatste dan naar de eerste door slaat. In deel 2 gaat dat wat mij betreft wat te ver. Elisabeth Moss (zie Mad Men) is opnieuw de detective Robin Griffin die zo goed is in wat ze doet omdat ze zich op extreme wijze weet te identificeren met de slachtoffers. Moss is opnieuw uitstekend maar ik vind dat vermenging van misdaad en Robins persoonlijke sores hier wat …

Lees meer

Mad Max is een feminist

Mad Max: Fury Road is met groot enthousiasme onthaald door critici en publiek, in binnen- en buitenland. Regisseur George Miller triomfeert, 36 jaar na de eerste film. Maar dat doet er allemaal niet toe. Millers film moet namelijk zo snel mogelijk de zalen uit. Hij blijkt namelijk een paard van Troje. Een vehikel van feministen om hun visie op te dringen aan echte mannen. Dat is de teneur van een debat dat in de VS woedt, een land dat vol zit met gefrustreerde conservatieve mannen die hun machokant niet kwijt kunnen. Ze voelen zich verbonden in gedeelde waarden als het …

Lees meer

The Mule

Deze film is vrijwel de hele lengte bezig met wachten op het leeglaten der darmen. Dat klinkt niet al te boeiend maar dat is het wel. Melbourne 1983. De niet al te snuggere Ray Jenkins draaft al jaren braaf mee in zijn footballteam, maar weet weinig potten te breken. Toch mag hij zich dit jaar player of the year noemen, op voorspraak van clubbaas en louche zakenman Pat Shepherd. Die Shepherd ziet in Ray een ideaal vehikel voor een drugssmokkelavontuur als het gehele team naar Thailand gaat voor de jaarlijkse trip. Ray’s ‘vriend’ Gavin praat op hem in om toch vooral dit makkelijke klusje …

Lees meer

Mad Max trilogie

De meeste grote filmsterren hebben een ding gemeen: hun doorbraak hebben ze te danken aan één film. Dit geldt ook voor Mel Gibson, al is het eigenlijk een trilogie. De saga van de road warrior is het verhaal van een man met een missie die zich nergens door laat afstoppen.   Onder Gibsons vroege successen vallen ook films als Gallipoli en The Year of Living Dangerously, maar het zijn toch vooral de Mad-Maxfilms die zijn naam hebben gevestigd. De zwijgzame strijder die zonder veel omhaal of machtsvertoon zaken recht zet in een wereld waaruit alle leven verdwenen lijkt. Het post-apocalyptische genre is in fictie al …

Lees meer

Breaker Morant

Australië heeft in de geschiedenis van het Britse Rijk altijd een bijzondere rol gespeeld. De Britten zagen het continent als het afvoerputje van hun eigen eiland, een plek waar de misdadigers en kanslozen heen verscheept werden. De Australiërs hebben die voorgeschiedenis in hun genen en hebben altijd een bewonderende maar ook verachtende houding gehad ten aanzien van de Britten. In de oorlogen waarin The Empire betrokken raakte mochten de Australiërs vaak de kloteklussen opknappen. Beroemdste voorbeeld daarvan is de slag bij Gallipoli, prachtig verfilmd door Peter Weir. Het Australische regiment waarin oa Mel Gibson vecht, dient als kanonnenvoer voor de …

Lees meer

Filmfestival Breda 2010, dag 1

Het tweede Film Festival Breda kan redelijk tevreden zijn met de filmprogrammering. Ook het randprogramma, met ondermeer aandacht voor shorts en animatie en voor de filmcultuur in Noord-Brabant, mag er zijn. Er is echter ook een gebrek aan samenhang in de programmering en vooral aan publiek. Internationaal en nationaal wemelt het van de filmfestivals. Het is dan ook lastig om je daar als starter tussen te wurmen. Breda doet een poging door te focus te leggen bij de korte film, waaraan een breed aanbod te zien is en ook twee competities zijn verbonden. Daarnaast profileert het festival zich als motor …

Lees meer

Wolf Creek

Geïnspireerd door de genrefilms in Not Quite Hollywood besluit ik eens een moderne Australische horrorfilm te kijken. Wolf Creek gaat over een drie jongeren (twee jonge Britse toeristes en hun Australische vriend) die een roadtrip maken naar het natuurreservaat Wolf Creek. Op die plek is ooit een meteoriet ingeslagen die een gigantische  krater heeft achtergelaten. Als ze daar na een lange reis door het Australische niemandsland aankomen scheiden zowel hun horloges als hun auto ermee uit. Er zit nix anders op dan de nacht in de auto door te brengen, maar dan duikt er in het holst van de nacht ineens …

Lees meer

Not Quite Hollywood

Erg leuke documentaire over opkomst en ondergang van de Australische genrecinema, de zogenaamde ozploitation. Het blijkt dat er veel meer films down under gemaakt zijn dan alleen die van Peter Weir, Nicolas Roeg en George Miller (Mad Max). Dat we er hier niet veel van weten is overigens niet zo gek. Het meeste is echt bagger. Maar dat maakt het kijken naar deze docu alleen maar leuker. De borsten en billen vliegen je om de oren, en het bloed …

Lees meer

Somersault

Heidi is jong en mooi. Een klassieke Lolita lijkt het, als ze toenadering zoekt tot de vriend van haar moeder. Tegelijkertijd is duidelijk dat ze ook niet precies weet waar ze mee bezig is. De hoogoplopende ruzie leidt tot het vertrek van Heidi, die uiteindelijk in het gehucht Jindabyne belandt. Daar komt ze in contact met de stugge Joe waarin ze een zielsverwant lijkt te herkennen. Hoewel ze in bed belanden houdt Joe de boot ook af, en Heidi gaat wanhopig op zoek naar nieuwe warmte en liefde. Hoewel Heidi diverse malen slachtoffer is, is ze ook zelf geregeld de …

Lees meer