Filmdagboek
Pagina 1/40
Love Lies Bleeding
Kristen Stewart maakt al zo lang deel uit van de filmwereld dat ze de laatste jaren flink tegen de grenzen aan is gaan schoppen. Ze begon ooit als dochter van Jodi Foster in Panic Room, worstelde zich daarna door een serie films om het vak te leren, belandde als 16-jarige in Into the Wild en brak door met de Twilight-films. Dat was even leuk maar al snel had ze daar genoeg van. Ze zocht een uitdaging en vond die in films als On the Road, Camp X-Ray, Clouds of Sils Maria en Personal Shopper. Sinds haar …
Lees meer
Alien: Romulus
Ik zag Alien op tv toen ik een jaar of 14 was. Ik was aan het oppassen en kon zelf bepalen wat ik keek. Maar alleen voor de tv in dat vreemde huis met een van de beste horrorfilms ooit bleek teveel. Ik heb m halverwege afgezet, te spannend. Een tijd later heb ik m alsnog gezien, al was ik eigenlijk te jong om de kracht ervan te herkennen. Toen ik 16 was zag ik de opvolger in de bioscoop, een film die de horror mengde met intense actie. Die timing van film en leeftijd bleek perfect. Aliens …
Lees meer
Anatomy of a Fall
De val uit de titel is die van Samuel, vanuit het zolderraam van een chalet in de bergen boven Grenoble. Hij ligt dood in de sneeuw en wordt daar gevonden door zijn 11-jarige zoon Daniel. De grote vraag is dan of hij gevallen, gesprongen of geduwd is. Dat wordt uitgezocht tijdens een rechtzaak tegen Sandra (Sandra Hüller), de Duitse vrouw van Samuel die hem geduwd zou hebben. Anatomy of a Fall is niet zozeer een rechtbankdrama of een thriller maar vooral een analyse van een relatie. Sandra en Samuel zijn uit elkaar gegroeid, zijn beiden gefrustreerd over die slechte relatie …
Lees meer
Gladiator II
Ik dacht voortdurend dat Ridley Scott een grap aan het uithalen was. Een hele dure grap. Wat als ik mijn eigen film uit 2000 nou eens helemaal opnieuw maak, met wat kleine wijzigingen, maar dan alles wat groter in sets en overdadiger in actie maar kwalitatief toch een stuk minder. Natuurlijk, als je een vervolg maakt op Gladiator verwacht je deze strijders in het colosseum, verwacht je Romeinse legioenen en verwacht je intriges met senatoren en ook een daad van verraad. Maar dat het zo obvious is allemaal, zo in your face, dat is nogal aanmatigend. Het handje grint uit …
Lees meer
Poor Things
Het begon met de Gouden Leeuw in Venetië, waarna er nog een stortvloed aan prijzen volgde voor de laatste film van wonderregisseur Yorgos Lanthimos. De lof is wat mij betreft terecht maar het blijft ook vreemd dat zo’n bizarre film – met vaak expliciete scènes en die een open blik en geest vereisen om hem echt te kunnen waarderen – zoveel bewondering heeft weten te oogsten. Deels komt dat omdat het filmpubliek al flink heeft kunnen wennen aan de wereld van Lanthimos. In films als Dogtooth, het door hem geproduceerde Attenberg, Alps, The Lobster, The Killing of …
Lees meer
Kneecap
Beginnen met een voice-over zou je als een teken van zwakte kunnen zien, maar hier werkt het. Het Noord-Ierland hier is niet het Noord-Ierland van de troubles en dat wordt even heel kort duidelijk gemaakt. Dit is de generatie die is geboren na het bestand, wat niet wil zeggen dat er geen onderdrukking meer is. De stem is die Mo Chara, een derde van de Ierse rapgroep Kneecap. Die brak een aantal jaar geleden door met raps in hun moedertaal Iers, een succes dat niemand had verwacht. Het Iers werd lang niet erkend door de Britse regering, er werd zelfs …
Lees meer
Civil War
Ik ben inmiddels zo geconditioneerd dat ik elk moment zombies denk te ontwaren. Het gesloopte Amerika dat in Civil War is te zien, is het decor zoals we dat kennen uit films en series als Dawn of the Dead, World War Z, The Walking Dead en The Last of Us, of de Britse tegenhanger 28 Days Later. Die laatste is geschreven door nu regisseur Alex Garland, waarmee voor hem de cirkel weer rond is. Hij liet met Annihilation, Ex Machina en Devs ook al zien dat hij zich goed thuisvoelt in het dystopische genre. …
Lees meer
Pumping Iron
Het is eigenlijk nogal zielig. Pumping Iron volgt een aantal bodybuilders in de aanloop naar de verkiezing van Mr. Universe en Mr. Olympia in 1975. Arnold Schwarzenegger had de overall titel al vijf keer gewonnen en ging op voor zijn zesde. Hij had zeker concurrentie maar in de film is goed te zien hoe weinig hem dit lijkt te raken. Arnold blaakt van het zelfvertrouwen en heeft altijd het hoogste woord. Het charisma druipt er van af en hij is de ster van elke ruimte waar hij binnen treedt. De andere bodybuilders steken er maar bleekjes bij af. De enige …
Lees meer
The Big Fix
Richard Dreyfuss was on a roll in de jaren 70, met kassuccessen als American Graffiti, Jaws en Close Encounters of the Third Kind achter zijn naam en een groot kritisch succes met The Goodbye Girl (waar hij als 30-jarige een Oscar voor won). Maar het leek erop alsof hij voorvoelde dat dit niet zo door kon gaan: het onderwerp van The Big Fix is een periode die voorbij is en nooit meer terugkomt. Dreyfuss is Moses Wine, een privédetective (of gumshoe, die mooie Amerikaanse vertaling) en een gescheiden vader die voortdurend te laat is met het betalen van alimentatie aan …
Lees meer
The Substance
Na afloop van Revenge scheef ik dat regisseur Coralie Fargeat wat mij betreft nog wel wat verder had mogen gaan. Er zit zeven jaar tussen dus het lijkt erop alsof ze heel goed nagedacht heeft over hoe ver ze dan moest gaan bij haar volgende. Nou, heeeeeeel ver. De vraag is of The Substance daarmee ook een betere film is. Schokkender en controversieler is hij zeker. Nog meer dan bij Revenge roept Fargeat hier heel veel associaties op met andere films. De meest intrigerende maar ook wat aanmatigende is die met Alfred Hitchcock’s Vertigo. De films zouden niet …
Lees meer
Revenge
Het ‘rape and revenge’ bestaat grofweg uit twee soorten: de wraak wordt uitgevoerd door het slachtoffer zelf, óf door iemand anders. Promising Young Woman is een voorbeeld van de laatste, de beste vriendin is hier de wreker. Ingmar Bergman’s The Virgin Spring (en Wes Cravens remake The Last House on the Left), Sam Peckinpah’s Straw Dogs en Michael Winners Death Wish zijn vroege voorbeelden van dit type, met de vader en de man van het slachtoffer als wraaknemers. Mannen die daarvoor niet (Dustin Hoffman) of wel (Charles Bronson) geschikt lijken. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is een recent …
Lees meer
Invasion of the Body Snatchers
Deze geweldige remake van het origineel van Don Siegel kijk ik als eerbetoon aan de onlangs overleden Donald Sutherland. Een acteur met een enorme dosis charisma, medemenselijkheid en humor die elke film waarin hij meespeelde iets extra’s gaf. Hier is hij Matthew Bennell, een inspecteur van de Voedsel en Warenautoriteit die op vreemde zaken stuit en zijn rationele brein aan moet zien te passen aan een nieuwe bizarre werkelijkheid. Regisseur Philip Kaufman veranderde de setting die Siegel hanteerde, een klein stadje, naar het grote San Francisco. Hij opent zijn film prachtig met ergens in outer space losgeworpen zaden/draden/sporen die …
Lees meer
The Fifth Element
Het helpt enorm om een stripliefhebber te zijn om maximaal te kunnen genieten van The Fifth Element. Er zijn maar weinig speelfilms geweest die zo stripachtig zijn als deze. Regisseur Luc Besson was al van jongs af aan een liefhebber en nam het werk van twee van Frankrijks populairste striptekenaars – Jean Claude Mézières (van Ravian) en Jean Giraud (aka Moebius) – als basis. Het resultaat is een kleurrijke en overdadige sciencefictionfilm die in niets lijkt op wat het publiek gewend was van dit genre. Door dit stripachtige en de uitzinnige kleuren, kostuums en personages is het een film die …
Lees meer
10
Ik was vrijwel alles vergeten van 10, de mannelijke menopauze-komedie van Blake Edwards. Op twee dingen na: Bo Derek die in slow-motion over het strand jogt in badpak en seks met diezelfde Derek op de Bolero van Ravel. Een muziekstuk dat dé ideale seksuele soundtrack werd voor mannen (en vrouwen) van middelbare leeftijd die een vervlogen jeugd wilden heroveren, in een tijd dat Viagra en AIDS nog niet bestonden. Een ideaal dat waarschijnlijk niet bewaarheid werd, maar alleen het beeld was al voldoende. Tegenover die iconische beelden staat een flinke dosis slapstick: Dudley Moore die door een bij in zijn …
Lees meer
Godzilla Minus One
Het monster met de naam Godzilla is zo mythisch dat het een eigen genre heeft gekregen met steeds nieuwe versies van een nauwelijks veranderend verhaal. Daarin zijn personages eigenlijk irrelevant, het gaat er vooral met hoeveel geweld en aangerichte schade het monster tekeer gaat. In Godzilla Minus One is dat anders. Het menselijke verhaal staat hier juist voorop en de verwoesting die Godzilla aanricht en de wanhopige pogingen om hem te stoppen zijn helemaal verweven met het verhaal van de hoofdpersoon. In de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog landt kamikazepiloot Kōichi Shikishima met zijn vliegtuig op Odo Island vanwege …
Lees meer
Lockout
Presidentsdochter wordt gegijzeld in een gevangenis vol supergevaarlijke criminelen en moet gered worden door een stoere veroordeelde die daarmee een kans krijgt op een nieuwe plek in de maatschappij. Klinkt bekend? Lockout lijkt wel erg op John Carpenters Escape from New York (en opvolger LA). Zoveel zelfs dat bedenker Luc Besson voor de rechter gesleept werd door Carpenter. Die won en dat is ook wel te begrijpen. Het enige verschil is eigenlijk dat de dochter gered moet worden in plaats van de president zelf en dat Lockout zich in de ruimte afspeelt. Als je de vergelijking even van je af …
Lees meer
American Fiction
Thelonious ‘Monk’ Ellison (Jeffrey Wright) is een schrijver. Een serieuze schrijver die serieuze fictie maakt. Literatuur met een grote L. Iets dat hij onderstreept met zijn baan als professor Engels aan een universiteit in Californië. Zijn kleur is irrelevant vindt hij, maar de witte uitgeefwereld denkt daar anders over. Hij hoort tot de African-American Culture en in die hoek moet hij blijven. Maar zijn romans worden door het publiek genegeerd en door uitgevers niet ‘zwart genoeg’ gevonden. American Fiction is een verfilming van de roman Erasure van Percival Everett, een scherpe satire op de Amerikaanse uitgeversindustrie en in het bijzonder …
Lees meer
Furiosa: A Mad Max Saga
George Miller heeft met zijn drie eerste Mad-Maxfilms en het geweldige vervolg Fury Road zijn eigen universum geschapen. Een wereld die volkomen gestoord is maar ook volkomen geweldig. Met Furiosa verdiept hij de saga door het hoofdpersonage uit Fury Road een background story te geven. Het is een film die zowel overeenkomt met de voorganger als ook een meer epische benadering heeft. Waar Fury Road in feite een lange achtervolging is van 2,5 uur, vertelt Furiosa in dezelfde tijd een leven van 15 jaar. Vanaf de ontvoering als klein meisje naar het kamp van Dementus tot de wraak …
Lees meer
Evil Dead Rise
Het origineel uit 1981 was baanbrekend maar ongelooflijk tam in vergelijking met wat er tegenwoordig mogelijk is met special effects. Ik dacht dat ik met Martyrs (2009 alweer zie ik) het meest extreme had gezien, maar het blijkt nog een graadje heftiger te kunnen. In deze reboot wordt gekozen voor een afgeleefd appartementencomplex, ergens in LA. Donker en vies biedt het de perfecte verstopplek voor het kwaad. Het is een welkome afwisseling van de cabin in the woods zoals die in I en II, de remake uit 2013 (die ik niet gezien heb) en de film The …
Lees meer
Get Carter
De debuutfilm van Mike Hodges vormde ook direct zijn hoogtepunt. Get Carter wordt vaak genoemd als een van de beste gangsterfilms ooit gemaakt. Dat hij sterk is, is zeker. Het predikaat gangsterfilm verdient echter wat nuance. De film is gebaseerd op het boek Jack’s Return Home en gaat over Jack Carter, een meedogenloze maffiakracht met een zeer beperkt moreel kompas. Hij is in dienst van de Londense crime bosses Gerald en Sid Fletcher maar dat weerhoudt er hem niet van een relatie te onderhouden met Gerald’s vriendin Anna (Britt Ekland, in een kleine rol die publicitair flink is uitgebuit), met …
Lees meer
Nope
In de opening titles is het rennende paard te zien dat beroemd is gemaakt door de fotoserie van Eadweard Muybridge. Regisseur Jordan Peele weet die foto’s op sterke wijze te verbinden met zijn thematiek over de emancipatie van zwarte burgers. Als animal wrangler met een voorliefde voor paarden die woont op zijn ranch in Californië is OJ Haywood (Daniel Kaluuya) van zichzelf al een personage dat niet past in de comfortzone van een witte kijker. Maar zijn eigen comfortzone wordt ook flink op de proef gesteld. Het is natuurlijk een geweldige gimmick, die titel. OJ’s reactie op de bizarre gebeurtenissen …
Lees meer
The Outpost
The Outpost gaat over de oorlog in Afghanistan en Irak, een onderwerp dat de afgelopen twintig jaar op allerlei manieren is benaderd. Van de jacht op Bin Laden (Zero Dark Thirty) en andere onderzoeksfilms (Green Zone), psychologische oorlogsvoering en de stress die daarbij hoort (Eye In the Sky, The Hurt Locker), empathie met de bevolking (The Kite Runner), een documentaire als Restrepo en combinaties van allerlei elementen (alle seizoenen van Homeland, Rendition). The Outpost stamt uit 2019, gaat over het beleg van Kamdesh in 2009 maar voelt meer als een vervolg op Black Hawk …
Lees meer
Elvis
Regisseur Baz Luhrmann besteedt terecht veel aandacht aan de comebackspecial in 1968, maar als die begint is de film pas halverwege. De balans voelt nogal vreemd in deze Elvis biopic. De jaren tussen 1954 en 1958, waarin Elvis zich in recordtempo ontwikkelt van beginnend countryzanger naar superster, een man die grenzen overstijgt en de wereld met zijn muziek veranderde, zouden de kern moeten vormen. Maar ja, Elvis leefde nog een jaar of twintig langer. Luhrmann wordt vaak beschuldigd van style over substance. Zijn films zijn visueel overdonderend. Een tollende en zwenkende camera die zelden rust vindt, toegevoegde animatie’s, getekende locatienamen …
Lees meer
Silver Bullet
Het gaat over een weerwolf dus het valt onder horror, maar Silver Bullet is toch vooral een film over smalltown America, community, vriendschap en opgroeien. Echt eng is hij in elk geval niet, al zitten er wel een paar jump scares in. Als weerwolffilm is dit niet best, echt stukken minder dan The Howling, An American Werewolf in London (mijn persoonlijke favoriet) of Wolfen. Silver Bullet is vooral leuk vanwege de nostalgie en dat smalltown America met stadjes met daaromheen een eindeloze ruimte, bekrompen mensen, de altijd aanwezige Kerk en een overdaad aan alcoholisten. Het is een verfilming van …
Lees meer