Recente artikelen
Alien: Romulus
Ik zag Alien op tv toen ik een jaar of 14 was. Ik was aan het oppassen en kon zelf bepalen wat ik keek. Maar alleen voor de tv in dat vreemde huis met een van de beste horrorfilms ooit bleek teveel. Ik heb m halverwege afgezet, te spannend. Een tijd later heb ik m alsnog gezien, al was ik eigenlijk te jong om de kracht ervan te herkennen. Toen ik 16 was zag ik de opvolger in de bioscoop, een film die de horror mengde met intense actie. Die timing van film en leeftijd bleek perfect. Aliens …
Lees meer
The Devil’s Hour, seizoen 1
Het is te begrijpen waarom films en series steeds teruggrijpen naar onderwerpen als visioenen, hallucinaties, déjà vu’s en tijdreizen. Het is nou eenmaal leuk om te speculeren over ‘wat als’ en over het beinvloeden van de toekomst omdat je voorinformatie hebt. Maar het is lastige materie en voor de kijker dreigt het al snel verwarrend te worden. The Devil’s Hour mixt deze elementen nog eens met een ander veelgebruikt thema: de seriemoordenaar. Op papier lijkt dit nogal veel maar in de praktijk blijkt het een fijne combi, ook al is de verwarring over wat er precies gebeurt altijd aanwezig. Lucy …
Lees meer
Anatomy of a Fall
De val uit de titel is die van Samuel, vanuit het zolderraam van een chalet in de bergen boven Grenoble. Hij ligt dood in de sneeuw en wordt daar gevonden door zijn 11-jarige zoon Daniel. De grote vraag is dan of hij gevallen, gesprongen of geduwd is. Dat wordt uitgezocht tijdens een rechtzaak tegen Sandra (Sandra Hüller), de Duitse vrouw van Samuel die hem geduwd zou hebben. Anatomy of a Fall is niet zozeer een rechtbankdrama of een thriller maar vooral een analyse van een relatie. Sandra en Samuel zijn uit elkaar gegroeid, zijn beiden gefrustreerd over die slechte relatie …
Lees meer
The Diplomat, seizoen 2
In mijn stuk over seizoen 1 had ik het over een aantal amoureuze verwikkelingen die de personages bezig hielden, naast de vele politieke intriges. Het lijkt erop alsof de makers voor seizoen 2 hebben gedacht dat deze toch wat afleiden. Zo zijn Eidra Park en Stuart Heyford uit elkaar, wordt het contact tussen Kate en Hal Wyler nog koeler en is er van de toenadering tussen Kate en de Britse minister van Buitenlandse Zaken Austin Dennison weinig meer over. Dat komt deels ook omdat iedereen in shock is na het explosieve einde van seizoen 1. The Diplomat weeft een …
Lees meer
Feud: Bette and Joan
Joan Crawford en Bette Davis. Beroemde namen maar ook vergeten namen. In een montage van overleden Hollywoodsterren tijdens de Oscars in 1978 krijgt Joan Crawford 3 seconden schermtijd. Bette Davis kijkt ernaar en constateert dat niets zo vluchtig is als een mensenleven. Zelf zou ze het tot 1989 volhouden maar ook zij is al lang bijgezet in het pantheon van overleden en grotendeels vergeten sterren. Het eerste seizoen van Feud gaat over de rivaliteit van Crawford (Jessica Lange) en Davis (Susan Saradon), specifiek in de periode dat ze samen speelden in Whatever Happened to Baby Jane? Feud is een serie …
Lees meer
Gladiator II
Ik dacht voortdurend dat Ridley Scott een grap aan het uithalen was. Een hele dure grap. Wat als ik mijn eigen film uit 2000 nou eens helemaal opnieuw maak, met wat kleine wijzigingen, maar dan alles wat groter in sets en overdadiger in actie maar kwalitatief toch een stuk minder. Natuurlijk, als je een vervolg maakt op Gladiator verwacht je deze strijders in het colosseum, verwacht je Romeinse legioenen en verwacht je intriges met senatoren en ook een daad van verraad. Maar dat het zo obvious is allemaal, zo in your face, dat is nogal aanmatigend. Het handje grint uit …
Lees meer
Poor Things
Het begon met de Gouden Leeuw in Venetië, waarna er nog een stortvloed aan prijzen volgde voor de laatste film van wonderregisseur Yorgos Lanthimos. De lof is wat mij betreft terecht maar het blijft ook vreemd dat zo’n bizarre film – met vaak expliciete scènes en die een open blik en geest vereisen om hem echt te kunnen waarderen – zoveel bewondering heeft weten te oogsten. Deels komt dat omdat het filmpubliek al flink heeft kunnen wennen aan de wereld van Lanthimos. In films als Dogtooth, het door hem geproduceerde Attenberg, Alps, The Lobster, The Killing of …
Lees meer
Kneecap
Beginnen met een voice-over zou je als een teken van zwakte kunnen zien, maar hier werkt het. Het Noord-Ierland hier is niet het Noord-Ierland van de troubles en dat wordt even heel kort duidelijk gemaakt. Dit is de generatie die is geboren na het bestand, wat niet wil zeggen dat er geen onderdrukking meer is. De stem is die Mo Chara, een derde van de Ierse rapgroep Kneecap. Die brak een aantal jaar geleden door met raps in hun moedertaal Iers, een succes dat niemand had verwacht. Het Iers werd lang niet erkend door de Britse regering, er werd zelfs …
Lees meer
Civil War
Ik ben inmiddels zo geconditioneerd dat ik elk moment zombies denk te ontwaren. Het gesloopte Amerika dat in Civil War is te zien, is het decor zoals we dat kennen uit films en series als Dawn of the Dead, World War Z, The Walking Dead en The Last of Us, of de Britse tegenhanger 28 Days Later. Die laatste is geschreven door nu regisseur Alex Garland, waarmee voor hem de cirkel weer rond is. Hij liet met Annihilation, Ex Machina en Devs ook al zien dat hij zich goed thuisvoelt in het dystopische genre. …
Lees meer
Mr. and Mrs. Smith
In 2005 waren Brad Pitt en Angelina Jolie het eerste echtpaar Mr. & Mrs. Smith, in een actiekomedie die veel lading kreeg door hun chemie en de daaruit ontstane relatie na de film. In de plot waren ze al gehuwden en deze serie is een variant waarin de hoofdpersonages elkaar juist leren kennnen. Ook hier is de chemie heel belangrijk. Gelukkig is die er tussen Donald Glover (ook de schrijver, mederegisseur en de medebedenker van de serie) en Maya Erskine, als John en Jane Smith. Sterker nog, hun chemie is het sterkste punt van de serie. In 8 afleveringen …
Lees meer
Marco Polo, seizoen 1 en 2
En bij deze twee seizoenen bleef het. Met 90 miljoen dollar voor de tien afleveringen van seizoen 1 was Marco Polo een van de duurste series ooit gemaakt. Hij moest dus wel heel succesvol worden, maar dat viel nogal tegen. Harvey Weinstein was de producent en samen met Netflix hoopte hij de Chinese markt open te breken en zo een enorm publiek aan te boren. Dat is niet gelukt (los van de andere problemen die Harvey had), maar aan de inhoud ligt het niet. De serie is zo aantrekkelijk mogelijk gemaakt voor de Aziatische kijker, met heel veel aandacht en …
Lees meer
Slow Horses, seizoen 1, 2 en 3
De langzame paarden uit de titel (de serie is gebaseerd op boeken van Mick Herron) zijn MI5-agenten die ergens in het verleden geblunderd hebben en nu hun dagen slijten met kleine zaken in een afgelegen pand in Londen dat de toepasselijke naam Slough House heeft. Deze parkeerplek voor uitgerangeerde spionnen staat onder leiding van Jackson Lamb, een agent die erg goed was en nog steeds is maar geen zin meer heeft in al dat gedoe van intriges en spionage. Zijn motto is vooral: doe zo weinig mogelijk. Ondertussen schoffeert hij zijn team wanneer hij kan. Ze kunnen immers geen kant …
Lees meer
Pumping Iron
Het is eigenlijk nogal zielig. Pumping Iron volgt een aantal bodybuilders in de aanloop naar de verkiezing van Mr. Universe en Mr. Olympia in 1975. Arnold Schwarzenegger had de overall titel al vijf keer gewonnen en ging op voor zijn zesde. Hij had zeker concurrentie maar in de film is goed te zien hoe weinig hem dit lijkt te raken. Arnold blaakt van het zelfvertrouwen en heeft altijd het hoogste woord. Het charisma druipt er van af en hij is de ster van elke ruimte waar hij binnen treedt. De andere bodybuilders steken er maar bleekjes bij af. De enige …
Lees meer
De Joodse Raad
Ik laat me niet uit over het waarheidsgehalte van deze serie. Daarvoor weet ik te weinig van het onderwerp en de personages. Er zullen zeker zaken niet kloppen en er zijn altijd mensen die hun eigen waarheid hier niet terug zien, zoals bv al eerder gebeurde bij De Oost. Maar als drama is De Joodse Raad (het ‘contactorgaan’ tussen de nazi’s en de Joodse Nederlanders) geweldig. Met een ijzersterke Pierre Bokma, als voorzitter David Cohen. Bokma speelt hem als een gepijnigde maar dictatoriale en plichtsgetrouwe man die in een onmogelijke positie terechtkomt en langzaam de vernieling in gaat. Tegenover …
Lees meer
The Big Fix
Richard Dreyfuss was on a roll in de jaren 70, met kassuccessen als American Graffiti, Jaws en Close Encounters of the Third Kind achter zijn naam en een groot kritisch succes met The Goodbye Girl (waar hij als 30-jarige een Oscar voor won). Maar het leek erop alsof hij voorvoelde dat dit niet zo door kon gaan: het onderwerp van The Big Fix is een periode die voorbij is en nooit meer terugkomt. Dreyfuss is Moses Wine, een privédetective (of gumshoe, die mooie Amerikaanse vertaling) en een gescheiden vader die voortdurend te laat is met het betalen van alimentatie aan …
Lees meer
The Substance
Na afloop van Revenge scheef ik dat regisseur Coralie Fargeat wat mij betreft nog wel wat verder had mogen gaan. Er zit zeven jaar tussen dus het lijkt erop alsof ze heel goed nagedacht heeft over hoe ver ze dan moest gaan bij haar volgende. Nou, heeeeeeel ver. De vraag is of The Substance daarmee ook een betere film is. Schokkender en controversieler is hij zeker. Nog meer dan bij Revenge roept Fargeat hier heel veel associaties op met andere films. De meest intrigerende maar ook wat aanmatigende is die met Alfred Hitchcock’s Vertigo. De films zouden niet …
Lees meer
Revenge
Het ‘rape and revenge’ bestaat grofweg uit twee soorten: de wraak wordt uitgevoerd door het slachtoffer zelf, óf door iemand anders. Promising Young Woman is een voorbeeld van de laatste, de beste vriendin is hier de wreker. Ingmar Bergman’s The Virgin Spring (en Wes Cravens remake The Last House on the Left), Sam Peckinpah’s Straw Dogs en Michael Winners Death Wish zijn vroege voorbeelden van dit type, met de vader en de man van het slachtoffer als wraaknemers. Mannen die daarvoor niet (Dustin Hoffman) of wel (Charles Bronson) geschikt lijken. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri is een recent …
Lees meer
Invasion of the Body Snatchers
Deze geweldige remake van het origineel van Don Siegel kijk ik als eerbetoon aan de onlangs overleden Donald Sutherland. Een acteur met een enorme dosis charisma, medemenselijkheid en humor die elke film waarin hij meespeelde iets extra’s gaf. Hier is hij Matthew Bennell, een inspecteur van de Voedsel en Warenautoriteit die op vreemde zaken stuit en zijn rationele brein aan moet zien te passen aan een nieuwe bizarre werkelijkheid. Regisseur Philip Kaufman veranderde de setting die Siegel hanteerde, een klein stadje, naar het grote San Francisco. Hij opent zijn film prachtig met ergens in outer space losgeworpen zaden/draden/sporen die …
Lees meer