Jodorowsky’s Dune

4.5/5 

Alejandro Jodorowsky, Salvador Dali, H. R. Giger, Chris Foss, Jean Giraud (Moebius), Dan O’Bannon, Orson Welles, David Carradine, Mick Jagger, Amanda Lear en Pink Floyd. Het had zo mooi kunnen zijn. Maar juist in de mislukking zit de tragische grootsheid van dit nooit gemaakte science fiction epos.

Een script dat samen met de 3000 (!) storyboards van Moebius zo dik was als 2 telefoonboeken: Jodorowsky werd niet gehinderd door gebrek aan ambitie of dromen. Hij ging er vol voor. Toen hij in 1975 (en na 3 films die op zich al mindblowing waren: Fando y Lis, El Topo en The Holy Mountain) eens echt uit wilde pakken, kwam hij met het plan de science fiction bijbel van Frank Herbert te verfilmen. Dune was immens populair, al zal lang niet iedereen die het op de plank had het gelezen of begrepen hebben. Jodorowsky ook niet, zo geeft hij zelf toe. Maar de excentrieke Chileen zag er een prachtig vehikel in voor een gigantische LSD-trip van een film, vol visuele hoogstandjes.

Jodorowsky’s Dune is als documentaire al een pracht van een trip. Van de pogingen om Salvador Dali, (die wilde 100.000 dollar per uur zodat hij de duurste acteur ooit zou worden), Pink Floyd (The Dark Side of The Moon zag Jodorowsky als een mooi uitgangspunt voor zijn soundtrack) en Orson Welles (aan wie J het aanbod deed de chef van diens favoriete restaurant in te huren) te strikken. Tot de meesterzet om Chris Foss, Moebius, Giger en Dan O’Bannon (Douglas Trumbull was de goeroe destijds, maar die had het volgens J al te hoog in z’n bol) in te huren voor ruimteschepen, storyboards en kostuums, set design en special effects. Een potentieel meesterwerk lag in het verschiet. Maar een letterlijke verfilming van zijn script zou leiden tot een film van 10 uur. En Jodorowsky werd door de geldschieters als te excentriek gezien. Het project ging niet door.

Een paar later kocht Dino De Laurentiis de rechten. Die zette eerst Ridley Scott aan het werk maar het Britse talent stapte er zelf uit. Uiteindelijk maakte David Lynch het boek tot een film, maar zijn versie wordt toch wel algemeen als een mislukking gezien.

Toen de versie van Jodorowsky niet door ging werd Ridley Scott wel duidelijk dat die rare Chileen wel een powerhouse van een team om zich heen verzameld had. Dan O’Bannon, Chris Foss en Giger stapten over met als resultaat een film die wel de geschiedenisboeken en de zalen zou halen: Alien.

Het mooie van alles is dat Jodorowsky in deze docu totaal niet verbitterd over komt. Hij heeft genoten van zijn avontuur en doet dat nu, op zijn 84ste, eigenlijk nog steeds. Een heerlijke man, waarvan je hoopt dat er wat meer in de filmwereld rond zouden lopen.