4/5 

Het blijft Spielberg. Zo gruwelijk als in een Koude-Oorlogfilm als The spy who came in from the cold wordt het nooit. Waar het je daar soms echt koud om het lijf werd bij de belevenissen van de Alec Leamas, blijft de Russische spion hier toch vooral een lieve man die in een verkeerd beroep is beland.

Mark Rylance, de acteur die deze Rudolf Abel speelt, kreeg trouwens wel een Oscar. Die verdient hij eigenlijk alleen al voor de openingsscenes, waarin hij zijn werk doet terwijl hij de Brooklyn Bridge schildert en daarna opgepakt wordt. Spielberg laat het hele verhaal zien van de arrestatie en de rechtszaak tegen Abel, de recruitering van Gary Powers, diens crash in zijn U2 achter de vijandelijke linies, de arrestatie van de Amerikaanse student Frederic Pryor en het hele politieke spel wat volgt als de VS, Oost-Duitsland en de Sovjet-Unie hun gevangenen tegen elkaar uit willen wisselen. Een ruil die advocaat James Donovan (Tom Hanks) moet zien te bewerkstelligen. Het is aan de vasthoudendheid (en naïviteit) van die Donovan te danken dat het allemaal lukt.

Laat het maar aan Spielberg over om dit strak, met een hoge dosis sfeer en een perfecte periodisering te regisseren. Het is een geschiedenisles een spannend avontuur ineen. Wat wil je nog meer? Mooi ook hoe hij laat zien hoe Donovan in de VS onder druk komt te staan omdat hij het waagt een spion bij te staan. Tegelijk stapt Spielberg daar ook weer vrij gemakkelijk overheen. Al te grimmig moet het natuurlijk niet worden. Ook voor de rest zet hij het allemaal net wat sentimenteler aan dan hoe het waarschijnlijk gegaan is, maar ja. Zo is Steven nou eenmaal.

Daardoor heeft Bridge of Spies ook iets braafs. Bij hem lijkt de Koude Oorlog vooral een spannende tijd waar je naar terug zou kunnen verlangen. Ondanks die doden die vallen bij een poging de Muur over te klimmen.