Dit is toch wel een van de vreemdste films die ik ooit gezien heb. Burt Lancaster (uitstekend in de titelrol) is Neddy Merrill, een graag geziene gast in een rijkeluisenclave boven New York. Het is zomer en Neddy besluit om vanuit de tuin van een bevriend echtpaar naar huis te zwemmen. Hij ontdekt namelijk dat er een serie zwembaden ligt tussen dat van zijn verre buren en dat van hemzelf.
Wat begint als een enigszins gek maar wel realistisch plan wordt allengs vreemder. Neddy duikt onder in de zwembaden maar ook in zijn eigen onderbewustzijn. De ontmoetingen die hij heeft wisselen nogal van toon. Van mensen die oprecht blij zijn hem weer te zien, tot verbitterdheid en zelfs haat. De vraag dringt zich voortdurend op wat echt is en wat niet. The Swimmer wordt zo een allegorische vertelling van een held die naar huis wil maar door tegenslag getroffen wordt. Denk Odysseus. Het prachtige camerawerk ondersteunt dat. The Swimmer is een feest om te zien met de volle zomerkleuren en de dromerige camerabewegingen waarin Neddy gevolgd wordt. Zijn reis duurt een paar uur maar tegelijk een heel leven. En naarmate hij vordert lijkt hij juist alleen maar meer af te drijven. Zijn Kafkaëske zoektocht brengt hem op gegeven moment thuis maar waar en wanneer is dat eigenlijk? Heel bijzonder.
