Erik Kersten

mail@erikkersten.nl
0619200114

Tag: Frankrijk

Pagina 2/2

Hadewijch

Het basisidee van Hadewijch is sterk: creëer een moderne versie van de gelijknamige middeleeuwse dichteres en mystica, waarin het personage haar liefde voor God wil uiten in een wereld die daar geen ruimte voor biedt. Studente theologie Céline wordt uit het klooster gezet omdat haar gehechtheid aan Hem alle redelijke grenzen te boven gaat. In de buitenwereld […]

Lees meer

Public Enemy Number One, deel 2

Het tweede deel is wat anders van opzet dan deel 1. Mesrine krijgt, na weer een geslaagde uitbraak, een nieuwe handlanger met wie hij een tijd zijn criminele avonturen doorzet. Bij een ontvoering van een rijke industrieel is er ineens een nieuwe, tot het moment dat de laatste vrouw in zijn leven opduikt. Ze lijkt […]

Lees meer

Public Enemy Number One

Eerste deel van een 4 uur durende biopic van de Franse crimineel Jacques Mesrine. Het tempo ligt hoog in deze eerste helft en dankzij de zeer knappe performance van Vincent Cassel kan ik me tot op zekere hoogte ook nog wel identificeren met iemand die overduidelijk psychopatische trekken heeft en weinig geeft om anderen. De […]

Lees meer

IFFR 2010

Een overzicht van alles wat ik gezien heb. Soms met een lange, soms met een korte recensie. Die zijn geschreven voor 8W. De anderen zijn soms voorzien van korte feedback, en in een aantal gevallen blijf ik blanco. Dat zegt nix over de film maar ben er gewoon niet aan toegekomen. Paju – Bright Future Chan-ok […]

Lees meer

Le dernier combat

De postapocalyptische, die weer deel uit maakt van de dystopische, cinema kent twee basisvarianten. Je hebt de hele serieuze die vooral in gaan op de dramatische kant en die op integere wijze proberen te verbeelden hoe een wereld er na een nucleaire ramp uit ziet. The Day After, Testament en Le temps du loup zijn hier […]

Lees meer

Martyrs

Waanzin. Pure waanzin. Dat is wat ik denk tijdens het kijken van Martyrs. De Franse horror zit al jaren in de lift, maar heftiger dan dit kan het toch niet meer worden lijkt het. De eerste helft van de film zie ik hoe Lucy een gezin uitmoordt waarvan de ouders verantwoordelijk zijn voor het onbeschrijflijke […]

Lees meer

Filmcultuur na 1968: hoe politieke omwentelingen hun weerslag kregen in de cinema

Veertig jaar geleden was Frankrijk voor even het epicentrum van een wereldwijde eruptie van protest en verzet. In een golf van breed gevoelde verontwaardiging kwamen frustraties uit alle lagen van de bevolking plotseling aan het oppervlak. Het begon in de studentenbeweging, maar de protesten spreidden zich uit naar arbeiders, politieke facties en andere (linkse) groeperingen. […]

Lees meer

Tellen de oude Franse meesters nog mee?

Claude Chabrol (1930) en Bertrand Blier (1939) gaan al lang mee en het is veilig om te stellen dat hun beste werk achter ze ligt. Maar ondanks de afnemende relevantie van hun films lijkt het te vroeg om ze daadwerkelijk met pensioen te sturen. Thematisch blijven ze zichzelf trouw en het geeft nog steeds voldoening […]

Lees meer

IFFR 2008

Een overzicht van mijn stukken voor 8WEEKLY, de eerste keer dat ik met een perspas op het festival was. Hiervoor kocht ik gewoon kaartjes. Daardoor bleef het aantal beperkt tot zo’n 15 a 20 films. Nu ga ik daar flink overheen. Uiteindelijk zijn daar de onderstaande 11 stukken uitgekomen. El Otro (The Other) – Sturm und […]

Lees meer