Public Enemy Number One, deel 2

3.5/5 

Het tweede deel is wat anders van opzet dan deel 1. Mesrine krijgt, na weer een geslaagde uitbraak, een nieuwe handlanger met wie hij een tijd zijn criminele avonturen doorzet. Bij een ontvoering van een rijke industrieel is er ineens een nieuwe, tot het moment dat de laatste vrouw in zijn leven opduikt. Ze lijkt echt van hem te houden, ook al gaat ook zij plat voor het vele geld dat binnenkomt.

Het mooiste van de hele film vind ik nog de periodisering, vooral die met de auto’s. Prachtig om al die klassieke Peugeots, Citroens en Renaults te zien waar Mesrine in rondscheurt (tot het moment dat hij een BMW koopt) en de straten vol die de makers met deze oude auto’s hebben uitgerust. Maar deel twee lijdt ook aan wat de Fransen zo mooi ‘denouement’ noemen: je zit toch vooral naar de lange vrij val van de protagonist te kijken. Die val is weliswaar onafwendbaar en logisch maar als kijkvoer ook zwaar. Er is een vergelijking te trekken met een andere crimineel met wie het steeds slechter ging: Carlos.