[xrr rating=3/5]Jaja, bijna dezelfde titel als de biopic van Mesrine. Ook Public Enemies gaat over een misdadiger die uitgeroepen werd tot staatsvijand nummer 1, zij het minder expliciet dan bij Jacques, maar voor de rest verschillen de films in alles. Zo was Mesrine een loner die nauwelijks concurrentie had. Public Enemies speelt zich af ten tijde van de Great Depression in de VS en het wemelde in die tijd van de gangsters die met bankovervallen, smokkel en gokken hun geld verdienden. Al in die periode zelf was Hollywood gefascineerd door de gangsters en werden er veel films over ze gemaakt. Johnny Depp speelt John Dillinger, een van de meest beruchte criminelen uit de amerikaanse geschiedenis. Hij ging zo tekeer dat de overheid geen andere oplossing zag dan een complete unit op te richten die hem op moest sporen, de Division of Investigation. Uiteindelijk leidde die unit tot de oprichting van de FBI.
Public Enemies doet een hoop goed. De periodisering is prachtig om te zien en het is een genot om al die oude zwarte auto’s voorbij te zien komen. Het verhaal is enerverend en bevat een aantal erg sterke scenes. Maar een echt geheel wordt het niet. Op een of andere manier kom ik er niet in en blijft het meer een aaneenschakeling van momenten. Dat komt vooral omdat Michael Mann gekozen heeft voor DV, nauwelijks establishing shots gebruikt en veel met close-ups en achter-het-oor shots werkt. Daardoor is de romantiek die zo vaak met films als deze geassocieerd wordt niet aanwezig. Ook de stijl van acteren gaat daar in mee. Zowel Depp als zijn antagonist Christian Bale (als Melvin Purvis) geven een terughoudende performance, waardoor het documentairekarakter benadrukt wordt.
De lat ligt ook hoog. Die is daar door Mann zelf neergelegd na zijn eerdere misdaadepos Heat. Public Enemies bevat veel overeenkomsten met die film maar haalt niet hetzelfde niveau.
Special mention overigens voor Marion Cotillard als Dillingers liefje Billy Frechette. Ze is erg goed en ze lijkt een grote carriere voor zich te hebben in Hollywood.