Een horrorfilm maken is niet zo moeilijk (hoor mij nou), je moet gewoon voldoen aan een serie cliche’s en zorgen voor flink wat schrikeffecten. Maar dat maakt het des te moeilijker om boven de middelmaat uit te stijgen. De Australische tweelingbroers Danny en Michael Philippou hebben daarom eerst flink geoefend, met hun YouTube-kanaal RackaRacka. Een verzameling bizarre filmpjes die met enorm veel enthousiasme en nul budget zijn gemaakt. Dat er nu wel wat geld was, is te zien. Echte acteurs, echte locaties, echt camerawerk, echte make-up en effects.
Het verhaal van Talk to Me gaat over een groep jongeren die met hulp van een keramische hand toegang weten te krijgen tot de onderwereld/hel/andere dimensie. Die poort tot is een horrorcliche van jewelste maar hier werkt het wel goed. Wie ze aantreffen als ze de hand in hun hand nemen, weten ze niet. Maar schrikken zullen ze. Ze vinden het zo spannend, en voor kijkers ook grappig, dat ze zichzelf er bijna niet van los weten te weken. De hand wordt een verslaving. Intussen nemen ze alles op en delen dat online, waarmee de film ook iets zegt over de sensatiebeluste tienercultuur van nu.
De moeder van Mia heeft zelfmoord gepleegd (of niet?) en ze woont nu in een pleeggezin. Die voorgeschiedenis is belangrijk. Als zij de hand grijpt, komt ze haar moeder (uiteraard) tegen. Dat gaat (uiteraard) gierend mis. De horror is dan ineens niet meer zo grappig. De film deed me denken aan Hereditary, al vond ik die toch nog wel wat indringender. Ari Aster durfde ook verder te gaan. Het einde riep ook herinneringen op aan Us, met de link naar de paralle wereld.
Horror lijkt met een soort nieuwe wave bezig te zijn, na de eerste golf in Frankrijk (met oa Haute Tension, Martyrs en het werk van Julia Ducournau) en de VS (met voorop Jordan Peele en Ari Aster en het succes van een film als Barbarian) is er ook in Australie beweging met dit prima debuut.