De paus is dood dus dat is het beste moment om naar Conclave te kijken. 100 kardinalen bij elkaar opsluiten, net zolang totdat ze het eens zijn over wie de nieuwe paus moet worden, lijkt niet echt een basis om een fijne film mee te maken. Maar door uiteenlopende visies op waar de katholieke kerk voor staat, misstappen in het verleden, onderlinge afgunst en een konijn uit de hoge hoed (in de vorm van een Mexicaanse kardinaal die actief is in Kabul) wordt het toch spannend.
Ik heb de voorkeur voor de lichtere toon in de paus-series van Paolo Sorrentino (The Young Pope, The New Pope) maar de zwaarte van Conclave (denk ook aan de maffiose versie in The Godfather III) past welllicht beter. De logica van een pausbenoeming is dat degene die het wel wil worden geen goede kandidaat is en diegene die het niet wil worden wel. Een catch-22 waar kardinaal Lawrence (Ralph Fiennes) niet goed uit komt. Niet in het minst omdat hij zelf zegt geen goede kandidaat te zijn waardoor hij door die catch juist wel geschikt lijkt. Conclave is prachtig gefilmd met trage shots van smoezende, rokende en zwijgende heren in rode gewaden die allemaal een rol spelen en in meer of mindere mate hun eigen ambities hebben. En dat alles op werkelijk schitterende locaties die maar weer eens aantonen dat de katholieke kerk nog steeds staat voor grandeur en overdaad. Maar door het gekonkel, de eigen ambities, het onderlinge verraad en het Mexicaanse konijn krijgt de film ook een hoog Dan Brown gehalte, een Vaticaanse pageturner met Fiennes in de rol van speurder Robert Langdon. Lekker onderhoudend dus, in weerwil van het taaie onderwerp.
Er zit een scene in met een luchtshot van alle kardinalen die hun paraplu’s naar boven houden die me erg deed denken aan eenzelfde soort scene in The Assassin, de Japanse klassieker die verder mijlenver af staat van dit pausendrama.
