De meeste van de personages hier hebben echt bestaan maar het hoofdpersonage is fictief. Toch is juist Mark Wahlberg overal bij betrokken, tot aan het einde van de klopjacht, wat zijn personage direct al vrij ongeloofwaardig maakt. Wel mooi hoe Wahlberg hier een agent speelt met issues en een lichaam dat eigenlijk niet meer wil. Het is ver verwijderd van de macho’s die hij vaak speelt.
Ik was de aanslagen tijdens de Boston marathon in 2013 eigenlijk alweer vergeten maar deze film laat nog eens zien hoe groot de impact was. De makers stellen slim een aantal personen centraal die er op een of andere manier mee te maken kregen en je volgt ze in de uren voor en de dagen na de aanslagen. Dat levert een film op die spannend is en waarbij ik steeds vergeet dat dit echt is gebeurd. Met name het verhaal van de daders, de broers Tsarnajev (Dzhokhar en Tamerlan) en Tamerlans vrouw, is interessant. De terroristen worden mensen van vlees en bloed die gewelddadig zijn maar ook overtuigd van hun handelen. Dat is iets dat in de nieuwsverslagen nauwelijks aan bod komt omdat niemand dat op dat moment nog weet. Ik moest denken aan Het Gouden Uur, waarin ook veel aandacht is voor de aanslagplegers. Dat was echter fictie en dit is echt gebeurd.
Tegelijkertijd kijk ik hier ook terwijl ik weet dat dit soort aanvallen op burgers op allerlei plekken vrijwel elke dag plaatsvinden. Een argument dat de broers Tsarnajev overigens ook gebruiken. Dat maakt de wat sentimentele eindboodschap, dat Boston zich er niet onder laat krijgen en dat iedereen elkaar steunt, ook wat wrang.