The Fighter

4/5 

Twee broers groeien op met een dominante moeder en met als enige vooruitzicht een bokscarriere om aan de grauwheid van Lowell, een industriestad in Massachusets, te ontkomen. Micky Eklund, de oudste, leek bijna te slagen: in 1978 bokste hij tegen Sugar Ray Leonard en wist de legendarische bokser zelfs te vloeren. Daarna ging het snel minder. Micky raakte aan de crack en verloor elke drive om nog iets van zijn leven te maken. Zijn gevecht met Leonard duikt echter nog vrijwel in elk gesprek op. Het enige wat hij nog wil is zijn broer Micky Ward trainen en verder helpen met zijn carriere.

De feitelijke hoofdrol in The Fighter is voor Mark Wahlberg als Dicky. Maar zoals in vrijwel al zijn films is Wahlberg hier een tamelijk matte verschijning die ik geregeld een schop wil geven om er wat leven in te krijgen. De show wordt keer op keer gestolen door Christian Bale, die fantastisch is als de hololige doorgedraaide en met energie smijtende Micky. Ook Melissa Leo als de kettingrokende bezitterige moeder van de twee is erg sterk. Het camerawerk is van Hoyte van Hoytema die na Let the right one in helemaal doorgebroken lijkt en inmiddels ook TTSS heeft gedaan. Hij zwiept zijn camera alle kanten op en zit de acteurs bovenop de huid, wat de film zeer realistisch maakt.

Het verhaal van The Fighter is klassiek maar regisseur David O Russel weet er, met hulp van vooral Bale, een eigen draai aan te geven. Een welkome aanvulling op het boksfilmgenre, waarin toch al heel veel is gemaakt.