Tag: 1979
10
Ik was vrijwel alles vergeten van 10, de mannelijke menopauze-komedie van Blake Edwards. Op twee dingen na: Bo Derek die in slow-motion over het strand jogt in badpak en seks met diezelfde Derek op de Bolero van Ravel. Een muziekstuk dat dé ideale seksuele soundtrack werd voor mannen (en vrouwen) van middelbare leeftijd die een vervlogen jeugd wilden heroveren, in een tijd dat Viagra en AIDS nog niet bestonden. Een ideaal dat waarschijnlijk niet bewaarheid werd, maar alleen het beeld was al voldoende. Tegenover die iconische beelden staat een flinke dosis slapstick: Dudley Moore die door een bij in zijn …
Lees meer
All That Jazz
Toen Bob Fosse in de herfst van 1987 overleed, had hij net zijn klassieke call-girl musical Sweet Charity opnieuw op Broadway gelanceerd, met hemzelf als regisseur en choreograaf. Dat einde in het zadel was passend na een leven in de showbusiness. De regisseur/choreograaf had dit moment acht jaar eerder al voorspeld in zijn vooruitziend gefilmde autobiografie/elegie All That Jazz. Je zou kunnen stellen dat elke film wel iets autobiografisch heeft, maar wat Fosse hierin deed slaat alles. Fosse was een maniakale, kettingrokende workaholic, een danser, choreograaf en regisseur die leefde voor zijn werk en geen grenzen kende. Hij trouwde meerdere …
Lees meer
Alien
Het is eigenlijk nauwelijks te bevatten dat Alien pas de tweede film van Ridley Scott was. Een letterlijke en figuurlijke monsterproductie met een complexe voorgeschiedenis, in een genre waar de meeste filmliefhebbers vooral op neerkeken, met een team waarop constant enorme spanning stond vanwege die voorgeschiedenis en de verwachtingen van producent 20th Century Fox, gemaakt door een regisseur die zich tot in detail voorbereidde, zelf zijn storyboards tekende en een echte visie bleek te hebben. Het resultaat is een meesterwerk dat talloze navolgingen heeft gekregen, maar nooit is geëvenaard en bij elke vertoning alleen maar beter lijkt te worden. Waarom …
Lees meer
The Warriors
Ik las vorig jaar het boek Can’t Stop Won’t Stop: A History of the Hip-Hop Generation. Daarin gaat auteur Jeff Chang vooral in op de politieke en sociaal-economische aspecten van het ontstaan van hiphop. De locatie is precies te bepalen, de South Bronx in New York. Daar gingen eind jaren ’60 en begin jaren ’70 zo’n 600.000 banen in de industrie verloren waardoor de economische situatie snel enorm achteruitging. De jeugdwerkloosheid zou rond de 80% hebben gelegen. Het was de ideale voedingsbron voor het ontstaan van de gangs, die voor verreweg het grootste deel uit latino’s en blacks bestonden. Met …
Lees meer
Meatballs
Goed is de film niet maar hij is wel van groot belang. Meatballs is namelijk de film die Bill Murray aan de wereld introduceerde. De plot begint met arriverende bussen vol kinderen en eindigt met vertrekkende. De honderden kampeerders worden een zomer lang beziggehouden op Camp North Star, de beste deal die je als ouder kunt sluiten. Er zijn hutten, begeleiders, een eetzaal, een directeur zonder gezag en wedstrijden met de rijke kinderen van het kamp aan de overkant van het meer – de klootzakken van Mohawk. De hormonen gieren volop, ook bij de leiding. Centraal in de plot (naast …
Lees meer
Over the Edge
Ik heb een ‘dystopisch’ tag bij deze film gezet. Beetje vreemd wellicht want het gaat om verveelde jongeren in suburbia, maar toch ook weer niet. Want Over the Edge toont wel een utopie waar het ergens enorm mis is gegaan. New Granada is een nieuw aangelegde community in de buurt van Denver, Colorado. Volop ruimte en schone lucht, mooie huizen en vers aangelegde straten en parken. De droom van elk gezin. Maar het blijkt toch vooral de droom van de ouders. Er is werkelijk niets te doen voor de jeugd. Oh ja, toch wel. Er is een golfplaten dagopvang met …
Lees meer
Manhattan
Er is veel geschreven over de relatie van de 42-jarige Isaac (Woody Allen) met de 17-jarige Tracy (Mariel Hemingway) in deze klassieker van Woody. De regisseur had op dat moment zelf een verhouding met de eveneens 17-jarige Stacey Nelkin en later schokte hij Mia Farrow en de wereld door iets te beginnen met Farrow’s geadopteerde dochter Soon-Yi Previn. Van een afstand gezien lijken al deze verbintenissen moreel verwerpelijk maar wat in Manhattan vooral opvalt is de tederheid en omzichtigheid waarmee Allen zijn alter ego Isaac en de volwassen lijkende Tracy elkaar laat benaderen. Woody zat in een creatieve flow na zijn …
Lees meer
Die Blechtrommel
Als eerbetoon aan de overleden Günter Grass kijk ik naar de verfilming van zijn debuutroman uit 1959. Ik had m wel al eerder gezien maar dat is echt jaren geleden. Die Blechtrommel won de Oscar voor buitenlandse film en de Gouden Palm (samen met Apocalypse Now). Critici en publiek waren gek op deze surrealistische allegorie over Oscar, een jongen in het door Nazis bezette Polen die weigerde te groeien. Hij wilde niet groot worden omdat volwassen allemaal gek zijn. Terugkijkend constateer ik dat het vooral Oscar is die niet helemaal spoort. Die Blechtrommel doet denken aan films van Federico Fellini of …
Lees meer
Breaking Away
Fijne coming-of-agefilm over Dave, een jongen op het platteland van Bloomington (Indiana) die gek is van fietsen. Als een echte Italiaan racet hij door de vlaktes. Zijn vrienden vinden het best maar zijn vader is faliekant tegen. Als hij verliefd wordt op een studente, iemand uit het andere kamp, slaat de vlam in de pan. De cutters (zo genoemd omdat de arbeiders daar allemaal in de steengroeves werkten) hebben niets te zoeken tussen de rijke studenten van Indiana University. Althans, dat vinden die laatsten. Met een zeer jonge Dennis Quaid als een van Dave’s vrienden en met mooie locatieopnames is …
Lees meer
Mad Max trilogie
De meeste grote filmsterren hebben een ding gemeen: hun doorbraak hebben ze te danken aan één film. Dit geldt ook voor Mel Gibson, al is het eigenlijk een trilogie. De saga van de road warrior is het verhaal van een man met een missie die zich nergens door laat afstoppen. Onder Gibsons vroege successen vallen ook films als Gallipoli en The Year of Living Dangerously, maar het zijn toch vooral de Mad-Maxfilms die zijn naam hebben gevestigd. De zwijgzame strijder die zonder veel omhaal of machtsvertoon zaken recht zet in een wereld waaruit alle leven verdwenen lijkt. Het post-apocalyptische genre is in fictie al …
Lees meer
Moonraker
Van alle Bondacteurs is Roger Moore (George Lazenby tel ik ff niet mee met maar 1 film) mijn minst favoriete. Niet omdat hij een slecht acteur is maar zijn versie van Bond is er vooral een van grappen, veel vleierij met vrouwen, een mannelijkheid die nauwelijks nog fysiek is en een alles overheersende ironie. James Bond is bij hem nooit echt in gevaar wat het moeilijk maakt met hem mee te leven. Ook de plotlijnen van zijn Bondfilms worden steeds grotesker en schetsmatiger. Dat gezegd hebbende, Moonraker is wel een van de sterkere uit Moore’s serie. Dat komt vooral door …
Lees meer
Wise Blood
Wise Blood (1979) is gebaseerd op de gelijknamige roman van Flannery O’Connor. Regisseur John Huston was duidelijk begaan met zijn bronmateriaal, maar de resulterende film is nogal onevenwichtig. Door de intense vertolking van Brad Dourif en de ambitie waarmee Huston zich op het project heeft geworpen is Wise Blood toch een fascinerende ervaring. ‘I don’t have to run away from anything because I don’t believe in anything.‘ Hazel Motes (Brad Dourif) gebruikt deze zin als een soort mantra als hij ronddwaalt door Taulkinham, een fictieve stad in de Amerikaanse Bible Belt. Opgegroeid in een van religie doordrenkte omgeving, met aan de basis zijn fanatieke …
Lees meer