Goed is de film niet maar hij is wel van groot belang. Meatballs is namelijk de film die Bill Murray aan de wereld introduceerde. De plot begint met arriverende bussen vol kinderen en eindigt met vertrekkende. De honderden kampeerders worden een zomer lang beziggehouden op Camp North Star, de beste deal die je als ouder kunt sluiten. Er zijn hutten, begeleiders, een eetzaal, een directeur zonder gezag en wedstrijden met de rijke kinderen van het kamp aan de overkant van het meer – de klootzakken van Mohawk. De hormonen gieren volop, ook bij de leiding. Centraal in de plot (naast Murray uiteraard) staat Rudy, die door Murray wordt geïntroduceerd als “de kleine depressieve jongen die we besteld hebben”. Dat is hij ook maar, en die voel je van verre aan komen, dat gaat veranderen.
Rudy wordt gered door Tripper Harrison, een messianistische en maniakale groepsleider die als een guru vol oneliners en bizarre motivatiespeeches het kamp bestiert. Het was de eerste filmrol van Bill Murray, toen 29. Murray is echt fenomenaal. Hij creëerde de rol van Tripper als iemand die niet past in bestaande denkkaders en iedereen met wie hij in aanraking komt op een hoger plan tilt. Saturday Night Live collega’s John Belushi en Eddie Murphy trokken met hun rollen in National Lampoon’s Animal House en 48 Hrs ook alle aandacht naar zich toe, maar Murray maakt van deze Tripper echt een baken van hoop. Het maakt niet uit dat hij zo arm is als een kerkrat en niet echt een toekomst lijkt te hebben anders dan eeuwig kampleider zijn. Hij is verreweg de coolste. Hoewel Murray de clown uithangt, is zijn personage nooit echt komisch, noch tragisch. Tripper is een sarcastische filosoof die de kids leert hoe om te gaan met het leven. Een wijsneus, maar wel een wijsneus die het systeem doorgrondt en het ook bespot. Tripper weet dat de wereld is verdeeld in haves en have nots en dat zal niet veranderen. Alles ligt vast. Wie in welk team speelt, wie naar welke universiteit gaat, wie het spel van het leven wint. Om daar mee om te gaan, moet jezelf ervan zien te overtuigen dat je echt een kans maakt. En tegelijk proberen om de have nots maar zoveel mogelijk lol te bieden en wat zelfrespect aan te leren. Daarin slaagt Murray wonderwel. Meatballs is een film waarin veel lijfelijke grappen gemaakt worden en stereotiepen over te dikke jongens, bebrilde jongens, frigide meisjes, nerds en door seks geobsedeerde jongeren voorbij komen. Maar het gebeurt allemaal op een liefdevolle manier. In zijn meest imponerende (geïmproviseerde!) rant neemt hij het hele kamp mee op sleeptouw na de rampzalig verlopen eerste dag tegen Mohawk:
Even if we win, even if we play so far over our heads that our noses bleed for a week to 10 days, even if God in Heaven above comes down and points his hand at our side of the field, even if every man, woman and child held hands together and prayed for us to win, it just wouldn’t matter, because all the really good looking girls would still go out with the guys from Mohawk ’cause they’ve got all the money! It just doesn’t matter if we win or we lose. IT JUST DOESN’T MATTER!!
Uiteindelijk gaat het erom er voor elkaar te zijn, elkaar te steunen in de strijd tegen de grote boze buitenwereld. Soms kan één goede vriend genoeg zijn, zo maakt Tripper duidelijk aan Rudy:
You make one good friend a summer and you’re doing pretty well.
Voor regisseur van Reitman was dit de eerste van drie samenwerkingen met Bill Murray. Stripes en Ghostbusters zouden volgen. Van Arnold Schwarzenegger maakte hij een comedian (Twins, Kindergarten Cop en Junior), iets dat weinigen aan zagen komen. Maar hij maakte ook furore als producent, met titels als National Lampoon’s Animal House, Beethoven , Space Jam, Up in the Air en Hitchcock achter zijn naam. Soms deed hij regie en productie tegelijkertijd. Een van de grootste comedyregisseurs ooit. Reitman overleed in februari van dit jaar.
