Nou. Liep dat ff wat anders dan ik had verwacht. Voelde me niet zo lekker op de 1e dag maar ik dacht dat het wel beter zou worden. Vrijdag en zaterdag was dat ook zo, maar tijdens Miss Bala, in een overvolle Oude Luxor op zaterdagavond, ging het helemaal mis. Ik kreeg ineens enorme oorpijn. Heb de film nog uitgezeten maar ben toen als een haas naar huis gegaan en daar gecrasht. En dat heeft vervolgens een volle week geduurd. Pas op de laatste zaterdag was ik weer in staat iets te zien. Laten we deze 2012 versie maar snel vergeten.
Les géants — Spectrum
Bouli Lanners • België/Frankrijk/Luxemburg, 2011
Zak, Seth en Danny hebben het niet gemakkelijk als (bijna) veertien- en vijftienjarigen. Danny wordt getiranniseerd door zijn manische broer die werkt voor de lokale drugsdealer, de Os. Zak en Seth wonen in de zomer in het huis van hun overleden opa en wachten daar op hun moeder. Hun oma blijkt echter niet veel belangstelling voor ze hebben. Als het eten opraakt besluiten ze het huis te verhuren aan de Os, zonder er bij stil te staan dat ze dan zelf geen dak meer boven hun hoofd hebben.
Het avontuur van de drie pubers ontvouwt zich als een jongensboek. Hoewel er weinig zicht op verbetering is, blijven ze optimistisch, en als in een modern sprookje brengt elke situatie die ze tegen komen ze een stap verder. In afwezigheid van hun echte familie bouwen ze een nieuwe. Hoewel de keuzes van de drie meerdere malen irrationeel overkomen deert dat niet. De Arkadische sfeer die regisseur Lanners opbouwt maakt de wereld van de jongens logisch, alsof ze weten dat hun band alles overwint. Met prachtig ensemblespel van drie engelachtige pubers, lichtjes geholpen door een ongelukje in de badkamer, vertelt Les géants een sprookjesachtig verhaal waarin we allemaal willen geloven.
11 Flowers — Spectrum
Xiaoshuai Wang • China/Frankrijk, 2011
1975. Wang Han is elf en groeit op in China waar de Culturele Revolutie op zijn eind loopt. Hij en zijn drie beste vrienden beleven jongensavonturen en halen streken met elkaar uit op dezelfde manier als jongens over de hele wereld dat doen. In hun beleving is de staatscontrole, de armoede, het af toe oplaaiend geweld en het feit dat het hele dorp in dezelfde fabriek werkt normaal. Als Wang Han na lang zeuren een nieuw shirt krijgt omdat hij gekozen is om de ochtendgymnastiek te leiden wordt dat hagelwitte hemd een katalysator voor gebeurtenissen op kleine en grote schaal.
De film weet de omstandigheden op beide niveaus invoelbaar te maken. De druk die Wang Han voelt om verantwoord met zijn shirt om te gaan, wordt gespiegeld in de druk op alle dorpsbewoners. Voor intellectuelen, Wang Hans vader bijvoorbeeld, is geen plaats in de gepropageerde heilstaat, maar toch lijkt hij er niet onder te lijden.
De sterkste elementen van de film zijn de realistische periodisering en het bewondering afdwingende samenspel van de vier kameraden. Net als in Les géants creëren de jongens hun eigen werkelijkheid tegenover een soms niet te bevatten realiteit. 11 Flowers is bij vlagen echter nogal sentimenteel en biedt een verzachtende blik op een periode waar China niet altijd met evenveel trots op terug kan kijken. Alsof het regime goedkeurend over de schouder van regisseur Xiaoshuai Wang heeft meegekeken.
Skoonheid — Bright Future
Oliver Hermanus • Zuid- Afrika/Frankrijk, 2011
François van Heerden (Deon Lotz) heeft het als blanke, conservatieve Zuid-Afrikaan goed voor elkaar. Een liefhebbende vrouw, geslaagde kinderen, een eigen houthandel in Bloemfontein en een uitgebreide vriendenkring. Maar dat ideale plaatje vertelt niet het hele verhaal. Onder bekenden geeft François flink af op ‘moffies’ terwijl hij zelf al zijn hele leven te maken heeft met homoseksuele gevoelens. Die gevoelens kan hij met andere mannen delen wanneer ze afspreken in een afgelegen landhuis waar ze de lusten op elkaar loslaten. Als een van de deelnemers een jonge, enigszins verwijfde kleurling meeneemt, is dat duidelijk niet de bedoeling. ‘Nie kleurlinge, nie moffies nie.’ Echte mannen zijn het, echte Afrikaners. Maar dan komt de 23-jarige zoon van een oude vriend in François’ leven en raakt hij geobsedeerd door de jongen. De knappe Christian is net zo makkelijk in de omgang als François stug is. De Afrikaner begint zijn fantasieën op de jongen te projecteren en langzaam maar zeker verliest hij de controle over zijn georganiseerde leven.
Regisseur Oliver Hermanus bouwt in het eerste deel van Skoonheid aan het personage van François. Hij wil liefde en intimiteit beleven met een man, maar kan dat niet door de omstandigheden waarin zich bevindt. Christians vrijheid confronteert hem met zijn eigen gemiste kansen en een leven dat anders had kunnen lopen als hij de durf had gehad. Hermanus toont Christian als een geïdealiseerd personage door wie François wordt aangetrokken als een bij tot een bloem. Omdat de film zo uitgebreid bouwt aan de sympathie voor de protagonist en de logica van zijn keuze voor Christian, komt de uiteindelijke egoïstische daad van François des te harder aan.
Het is niet moeilijk om in Skoonheid een politieke film te zien. Centraal staat het verlangen van de blanke middenklasse naar schoonheid en overzichtelijkheid in een verwarring oproepende interraciale samenleving. Ook intertekstueel zit Skoonheid vol mythologische en filosofische thema’s, in directe lijn met die in Thomas Manns Dood in Venetië. Net als Tadzio, het hoofdpersonage uit Manns boek, symboliseert Christian een romantisch verlangen naar absolute schoonheid. Maar bovenal is de film een universele zoektocht naar vrijheid door het loskomen van door de maatschappij opgelegde regels. Geholpen door een fantastische hoofdrol van Deon Lotz, die op knappe wijze zowel de zachte kant van zijn personage als de harde kant laat zien, is Skoonheid een statement van jewelste in een samenleving die duidelijk nog niet klaar is voor Hermanus genuanceerde blik op ‘schoonheid’ en ‘waarheid’.
En mijn tweetreviewlijst:
- The Invader. African immigrant washes ashore, faces challenges but isn’t Mr Nice Guy himself either. Familiar but with nice touches.
#iffr - Les geants. Modern fairytale about 3 goldie locks who try to grow up without a mother. Great acting, scenery & shifts in tone.
#iffr - Stilleben. Middle aged father hides terrible secret. Multi layered story about guilt, well acted & thought provoking.
#iffr - 11 flowers. Well plotted & acted tale about the final year of the Cultural Revolution. A bit sentimental & forgiving too.
#iffr - Bachelor mountain. Man needs woman, but does she need him? Documentary style works well but it could use some more plot.
#iffr - Skoonheid. Family man deals with his gay feelings but unrequited love spins him out of control. Fantastic lead keeps me on edge.
#iffr - Shattered. Is not how i felt after watching old Tang & his family chatter like there’s no tomorrow. Drained is a better word.
#iffr - O despertar de besta. Terrifying, tragic, erotic, lurid, trashy. Mmm, not for a 2012 audience. Unintentionally funny & just plain bad.
#iffr - L’ultimo terrestre. Italians & aliens is a weird combination. Doesn’t really work and it needs a plot, but it has its moments.
#iffr - Rat Fever. Sex, booze, tits, dicks, cunts, fucks. And poetry. Raw & real but hard to connect with. Unreadable subs didn’t help.
#iffr - Miss Bala. Felt sick during entire movie so i can’t judge. What i did get was good. No movies today, in bed 🙁
#iffr - Romance Joe. Nice take on the whole story-within-a-story genre but glacial pacing & lack of substance kills it.
#iffr - Black’s Game. Drug trade & deceiving testosteron driven gangsters are the same everywhere. It’s nothing new but it delivers the goods.
#iffr