IFFR 2016, de lijst

Over het IFFR als geheel heb ik wel wat te klagen, maar de filmscore viel me uiteindelijk best wel mee. Ik ben een fanatiek kijker maar het feit dat ik geen enkele Tiger Award kandidaat heb gezien, zegt ook wat over mijn veilige voorkeuren. Maar alleen al qua gezondheid was dit jaar zeer geslaagd. Ik heb me 10 dagen lang prima gevoeld en dat was de laatste jaren wel eens anders.

1. Chevalier (3.5): iets minder dan voorganger Attenberg maar toch geslaagd als absurde variant van haantjesgedrag
2. Las vacas con gafas (4): oudere meesterschilder en docent wordt langzaam blind. Sterke hoofdrol en een traagheid die desondanks meeslepend is.
3. The lost arcade (4): mooie ode aan een verdwijnende en weer terugkerende games-hal die fungeert als sociale binder van jongeren uit alle hoeken van New York.
4. Lowlife love (3.5): komisch portret van een groep b-filmmakers in Japan. Grappig, onderhoudend maar als geheel toch niet helemaal bevredigend.
5. The daughter (4.5): ijzersterk relatiedrama over een geheim uit het verleden dat aan de oppervlakte komt door een terugkerende zoon
6. Informe general sobre unas cuestiones de interés para una proyección pública (1977) (2.5): als tijdsdocument relevant maar gruwelijk saai verslag van het zichzelf ontdekkende Spanje na de dood van Franco
7. Anomalisa (4.5): trage maar betoverende animatiefilm die thema’s als identiteit, werkelijkheid en echtheid aan de orde stelt. Met een vrijscene tussen poppen die desondanks tot de meest realistische en tedere ooit gerekend mag worden.
8. Fear itself (4): filmisch essay over de aard van horror aan de hand van scenes en een immer pratende voiceover
9. Men & chicken (3.5): absurd verhaal over vijf broers waarmee duidelijk wat mis is
10. The brick and the mirror (Iran, 1965) (5): prachtig zwartwitdrama over een taxichauffeur die een baby op zijn achterbank vindt en die ergens kwijt wil
11. Prejudice (4): gezin dat ogenschijnlijk alles heeft maar ontregelt wordt door een zoon met issues. Vraag is of die zoon dankbaar moet zijn voor de zorg of juist jarenlang geleden heeft als behoeftig familielid
12. De pedaalridder (4): mooie docu over fiets- maar vooral zwerffenomeen Wim Koopman aan de hand van interviews en theatrale nagespeelde scenes
13. Gonin Saga (2.5): te lange, te verwarrende maar vooral niet zo boeiende saga over zoons die hun vaders willen wreken
14. The model (3.5): niet bijster origineel maar wel goed gemaakt drama over een meisje dat duidelijk niet klaar is voor de keiharde modewereld in Parijs
15. The dork, the girl and the douchebag (2): uiterst vervelende en veel te lange egotrip van een maker die er afzichtelijk uit ziet maar niettemin voortdurend in beeld is
16. Winwin (3): concept verdient bewondering maar uitwerking mist urgentie
17. Room (4.5): sterk gespeeld en origineel verhaal over een moeder en zoon die de wereld opnieuw moeten zien te ontdekken. Lenny Abrahamson, eerder al zo goed met Frank, lijkt een groot talent.
18. Green room (4): gewelddadig maar intrigerende helletocht van een band die belandt in de neonazi scene van Oregon
19. Wild (3.5): in zichzelf gekeerd meisje begint obsessieve vriendschap met een wolf, krijgt daar zelfvertrouwen van maar raakt ook steeds meer verslingerd aan haar nieuwe liefde. Nicolette Krebitz maakte eerder het sterke Das Herz ist ein dunkler Wald.
20. Beyond Sleep (4): student geologie zwerft met drie Noren door onherbergzaam gebied, is duidelijk niet voorbereid op dat terrein en raakt steeds verder in de knoop. Prachtige natuurbeelden en sterk camerawerk waarbij zowel de natuur als de innerlijke wereld van de dolende Alfred vorm krijgen. Een allegorie voor de zoekende moderne mens.
21. Bang Gang (a modern love story) (3): groepsseksende jongeren in een villa in Biaritz lijken volledig vrij maar zijn eigenlijk vooral veel te jong voor dit soort escapades. Jonge cast doet het prima, maar film mist wat inhoud om echt te blijven boeien.
22. Demolition (4.5): Jake Gyllenhaal is fantastisch als geslaagde beurshandelaar die op ongebruikelijke wijze met de dood van zijn vrouw om gaat. Sterke bijrollen ook van Naomi Watts en de altijd goede Chris Cooper. Regisseur Denis Villeneuve is the man to watch; hij maakt de ene na de andere sterke film.
23. L’Odore della notte (1989) (4): groep kleine criminelen in het Rome van begin jaren 80 probeert met hun diefstallen hogerop te komen, maar dat blijkt een dode weg.
24. Bigger than the shining (4): mooi filmessay waarin Mark Cousins The Shining in een parallelmontage mengt met Nicholas Ray’s Bigger than Life. Door die montage lijken de films te versmelten tot een logisch geheel.
25. Keeper (3.5): een stel van 15 raakt zwanger en wil het kind houden. Hun naïviteit wordt afgezet tegen een vastberadenheid die net zo sterk blijkt.
26. The here after (4): jongen keert terug naar zijn afgelegen dorp in Zweden nadat hij iets verschrikkelijks heeft gedaan en daarvoor gevangen heeft gezeten. Het dorp blieft zijn terugkeer echter niet. Sterk drama waarin de machteloosheid en frustraties hoog oplopen.
27. Ow (2): volgens programmeur Tony Rayns een niet te missen film maar ik kon niet zoveel met de allegorische boodschap die verpakt is in banale scenes.
28. The love witch (3): visueel lekker vet aangezet verhaal over een mooie heks die een klein dorp in Californie in verwarring brengt met haar liefdesmiddeltjes. Maar de film is ook kitscherig en vooral erg cheezy.
29. Operation avalanche (3): mockumentary over het faken van de maanlanding (een beetje vergelijkbaar met Capricorn One, al was dat een speelfilm). Periodisering en camerawerk is goed maar de fanatieke hoofrolspeler is niet erg geloofwaardig.
30. Full contact: een drone-bestuurder draait door als bij een bombardement onschuldige doden vallen. Die achtervolgen hem in een serie allegorische en hallucinerende scenes.
31. Neon bull (4): een groep rodeo-arbeiders op het Braziliaanse platteland wordt gevolgd in hun dagelijkse bestaan temidden van de stieren. Met mooie beelden en sterk spelt biedt de film een inkijkje in een onbekende wereld. Met een bijzondere seksscene waarin een zwangere vrouw haar ziel en zaligheid bloot legt.
32. Bone tomahawk (3.5): landerige western die veel gepraat mengt met verontrustend geweld als een sheriff de achtervolging in zet op een groep kannibalistische holenindianen.
33. Nuts! (4): zeer bijzondere geanimeerde (deels door de Nederlandse Julia Veldman) docu over een van de grootste kwakzalvers ooit. Deze John R. Brinkley gebruikte geitenballen om impotente mannen te ‘genezen’. Die ballen bleken later voor werkelijk van alles goed te zijn. Het lijkt een mockumentary, maar deze Brinkley heeft echt bestaan.
34. The Thaw (4): ik zag de eerste 2 afleveringen van deze Russische serie over een filmproductiemaatschappij in het Moskou van begin jaren zestig. The Thaw wordt gepromoot als de Russische Mad Men, en de overeenkomsten zijn inderdaad groot. Mooi periodebeeld en met een vrijheid die je niet direct associeert met Rusland. In die zin zijn er wel overeenkomsten met de vrijheid in The Brick and the Mirror.
35. Land of mine (4): oorlogsdrama over een groep jonge Duitse soldaten die na afloop van de Tweede Wereldoorlog een Deens strand van mijnen moet ontdoen. Prima film, maar ook degelijk en wat voorspelbaar.
36. The Assassin (3.5): hallucinerend traag soms, deze poging van Hou Hsiao-hsien om een chambara-film te maken. The Assassin zit echter veel dichter bij zijn eigen films dan bij de actierijke samuraifilms van Takashi Miike, Hideo Gosha of Akira Kurosawa. Niet te verwarren met die prachtige zwartwitklassieker onder dezelfde titel.
37. El clan (4): ijzingwekkend drama over een voormalig junta-lid dat met zijn gezin vrolijk door gaat met het ontvoeren van rijke industriëlen in een land dat op weg is naar democratie.