Een film die je vanaf het begin pakt, nooit saai is en vol sterk acteerwerk zit. Maar ook een film die je volledig in verwarring achter laat. Waar ging dit nou eigenlijk over?
Net als in David Lynch’ Mulholland Drive arriveert een jonge nieuwsgierige vrouw uit een gat ergens in de VS in Hollywood, niet wetend wat haar daar te wachten staat. Maar waar Naomi Watts in MD lang naïef blijft en overweldigd is door alles wat ze ziet lijkt Mia Wasikowska in Maps to the Stars toch echt een plan te hebben. Een plan dat te maken heeft met haar uitdrijving uit dat sprookjesland door haar ouders, jaren eerder. Haar broertje Benjie is in de tussentijd een kindster geworden en leeft met pa en ma in de vreemde wereld die daarbij hoort. Pa (John Cusack) is massagetherapeut voor filmsterren en een daarvan is Havana Segrand (Julianne Moore), een uitgedoofde ster die nog hoopt op een glorieuze comeback. Die moet komen in de vorm van een rol als haar eigen moeder, in een verfilming van dat bijzondere leven.
Maps to the Stars zit vol verwijzingen. Naar de films van David Cronenberg zelf, naar de levens van andere personages en naar het verleden. Zozeer dat de film nogal incestueus is. Sterren die volkomen geobsedeerd zijn door zichzelf en hun eigen problemen en alles betrekken op hun eigen persoon, is typisch Hollywood. Maar in Maps to the Stars wordt die knoop nog complexer en Cronenberg komt er uiteindelijk ook niet helemaal uit. Maar tot die tijd is het wel een zeer genietbare satire, aangevoerd door een weergaloze Julianne Moore als uitgerangeerde sprookjesfee.