[xrr rating=4/5]Nicholas Brody stapt eind seizoen 2 de grens over bij Canada. Iedereen verdenkt hem (waarvan zeg ik niet, spoilers) behalve Carrie. Natuurlijk. Brody is dit seizoen een groot deel buiten beeld (wat prima is voor de serie) om uiteindelijk weer opgeraapt te worden om als menselijk wapen te dienen. Een rol die hem goed past en waarbij het maar afwachten is op wie hij dat wapen gaat richten. Alles hangt af van Carrie’s wispelturige gedrag. De tweeslachtigheid van de beide leads zou je gemakzucht kunnen noemen, maar het is een enorm krachtige plotdrijver die ook dit seizoen weer vuurwerk oplevert.

Er wordt weer wat afgegoocheld dit seizoen, zowel met verhaallijnen en plotlogica als met gedrag van personages. Suspension of disbelief is een voorwaarde om volop van Homeland te kunnen genieten. Ondanks de sterke verankering in de realiteit, met binnenlandse terreurdreiging en de grote moeite die de Westerse wereld heeft om een dialoog op te zetten met het Iraanse regime. De introductie van de Iraanse gezant Javadi, die voor de kar van Saul gespannen wordt, is dan ook een meesterlijke zet. Diens recrutering is nogal een gecompliceerde zaak en wordt over meerdere afleveringen uitgesmeerd. Terecht, want de vraag of het zal lukken blijft steeds aanwezig. Saul’s plan zou in een real life scenario nogal ongeloofwaardig zijn, maar binnen de tv-wetten werkt het als een tierelier. Je zit voortdurend op het puntje van je stoel. In spanning maar ook vol hoop op een goede afloop. De makers weten die spanningsboog strak te houden door het sterke spel van de leads, met name Carrie, Nicholas en Saul. Maar ook de supporting cast zorgt voor voortdurende druk op de ketel, met voorop een uiterst irritante senaatsleider die met zijn kritiek zowel bewondering (hij heeft soms een punt) als afkeer oproept. Brody’s familie komt er dit seizoen wat bekaaid bij af, al doet dochter Dana haar best om de aandacht op te eisen.

Zo weet Homeland overeind te blijven. In het meesterlijke eerste seizoen zat een pracht van een beoogde afsluiter die op het laatst niet door ging en waardoor de opening naar vervolgen aanwezig bleef. In die vervolgseizoenen weten de makers de aantrekkingskracht tussen Carrie en Nicholas, en het mijnenveld waarin ze dat moeten doen, in leven te houden. Seizoen 2 en 3 zijn weliswaar iets minder maar het blijft een schitterende serie.