3.5/5
Enkele Amerikaanse militairen onder leiding van Roy Miller (Damon) gaan in de Iraakse woestijn op zoek naar ‘weapons of mass destruction‘ (WMD’s) op basis van informatie die door een supergeheime informer is geleverd. Deze ‘deep throat’ van de CIA lijkt echter een eigen agenda te hebben. Miller komt daar achter en voert vanaf dat moment een stijd om achter de identiteit van die informant te komen. Tegelijkertijd moet hij zijn eigen regering van zich afhouden die vooral de suggestie overeind wil houden dat er werkelijk WMD’s in Irak verborgen zijn. Daar is immers de hele oorlog op gebaseerd.
Green zone is ‘geïnspireerd’ op het boek Imperial life in the emerald city, waarin Washington-Postcorrespondent Rajiv Chandrasekaran een reconstructie van het eerste jaar van de Amerikaanse bezetting levert. Het is een aaneenschakeling van neoconservatieve misvattingen, luchtkastelen en simplificaties, waarin de schaarse heldenrollen toebehoren aan Amerikanen die uit frustratie en idealisme hun eigen pragmatische plan trokken, om het dagelijkse leven in Irak weer op de rails te krijgen. Roy Miller is in de verfilming dan ook vooral een idealist die zoekt naar oplossingen voor een conflict dat nooit eenvoudig wordt.
Green Zone boet aan spanning in omdat de ‘waarheid’ die Miller aan het licht brengt al lang bekend is en er ook nauwelijks meer toe doet. Ook de lang uitgesponnen achtervolging op het einde is teveel van het goede. Maar het is een goed gemaakte oorlogsthriller die een beeld geeft van de absurde situaties en botsingen die zich voor konden doen tussen partijen die op het eerste gezicht toch aan dezelfde kant zouden moeten staan.