We beginnen de ochtend met het plan om een plek op een camping op de weg naar Glacier Point te vinden. Op die manier kunnen we vanuit de camping naar de top lopen en vanaf daar van het prachtige uitzicht genieten, en wellicht ook de afdaling doen naar de vallei.
We zeggen Crane Flat vaarwel, en de rij bij de ingang van mensen die nog een plek zoeken doet het besef ontstaan dat het nog wel eens moeilijk zou kunnen worden om wat te vinden. We rijden naar het camping reservation punt in Curry Village, maar net voordat we daar naar binnen gaan worden we aangesproken door een moeder en dochter. Of we interesse hebben in een plek voor 2 nachten in Upper Pines, een van de campgrounds middenin Yosemite Valley. We twijfelen omdat we andere plannen hebben, maar als ze ons duidelijk maakt hoe moeilijk het was om die plek te bemachtigen stemmen we in. Ineens is dus alles weer anders.

Op Upper Pines zetten we de tent op en raken al snel in contact met de achterburen daar. Die weten ons te vertellen dat de plaatsen hier 5 maanden vantevoren vrijgegeven worden, en dat ze te reserveren zijn door om 7 uur in de ochtend direct op de plek te klikken. En dat doen dus duizenden amerikanen tegelijk. Bizar idee. Ze vragen dan ook hoe we aan dat mooie plekje gekomen zijn. Onze uitleg is helder en we worden gefelicteerd met het resultaat. In de middag gaan we lekker zwemmen, wat lezen en relaxen aan de Merced river. Alle 4 de voeten hebben het nog lastig van gisteren en het water doet ons goed. Voordat we wat boodschappen gaan doen willen we eerst langs bij de familie die ons de plek heeft verkocht. Om ze te bedanken, maar ook omdat ze nog 3 dollar van ons krijgen. Het blijkt een leuk stel te zijn die met hun jongste dochter al vele jaren in Yosemite komen. We belanden in een geanimeerd gesprek en het wordt steeds later terwijl we in hun gigantische RV staan. Als we met wat groceries terugkeren op de camping is het al donker. De buurman komt direct helpen om voor ons een vuur te stoken, en opnieuw raken we flink aan de praat. Het blijkt al snel dat een open instelling en een uitwisseling tussen mensen die elkaar waarschijnlijk nooit meer zullen zien, de meest bijzondere ontboezemingen aan het licht brengt. Wellicht is het ‘against all odds’, maar tot nu toe komen we vooral leuke en positieve mensen tegen. Het zal al die overweldigende natuur wel zijn.

De nacht op Upper Pines valt niet mee, deels omdat het nog warmer is dan in Crane Flat maar vooral ook omdat er blijkbaar weer beren rondzwerven op het terrein. Niet dat we die zien, maar de park ranger rijdt regelmatig voorbij en we horen de herrie die gemaakt wordt om ze verjagen. Het blijft een raar idee, dat je in je tent ligt en er een paar meter verder best eens een beer voorbij gelopen kan zijn.