John (John C Reilly) is een typische protagonist van de Amerikaanse independent film: 7 jaar geleden is hij door zijn grote liefde verlaten en sindsdien zwelgt hij in zelfmedelijden en kwijnt hij weg in zijn huis, voorzien van veel boeken en een baan als freelance editor maar niet in staat om naar de toekomst te kijken. Dan ontmoet hij op een feest, waar hij zich uiteraard helemaal niet thuis voelt, de mooie en vrijdenkende Molly (Marisa Tomei). Het klikt enorm tussen de twee, maar dan blijkt er nog een andere man in Molly’s leven. Haar 21-jarige zoon Cyrus (Jonah Hill). Een jongen die door Molly beschermd is opgevoed en zowel iets kwetsbaars als iets berekenbaars heeft.
Tussen John en Cyrus ontbrandt een strijd om de onvoorwaardelijke aandacht van Molly, die niets weet van de rivaliteit. Zij ziet John als haar nieuwe liefde, een liefde die prima kan bestaan naast die tussen haar en Cyrus. Maar ze is blind voor de doortraptheid van zoonlief, haar oogappel die vooral heel erg beschermd moet worden tegen de buitenwereld.
Door de clash tussen John en Cyrus krijgt de film een bijzondere twist die sterk wordt uitgewerkt. John C Reilly kan prima overweg met dit soort dramatische rollen en Jonah Hill is een revelatie. Ik ken hem alleen van zijn komische rollen en nogal gezette gestalte in films als Knocked Up en Superbad, maar hij bewijst dat hij meer in z’n mars heeft.