Winter’s Bone

4/5 

Het filmkijken schiet er nogal bij in de laatste tijd. Hopelijk is het van korte duur. Winter’s Bone is ook zo’n film waar ik al veel goeds over gehoord had maar die tot nu toe aan de aandacht is ontsnapt. De 17-jarige Ree woont met haar moeder en jongere broer en zus in een afgelegen en zeg maar gerust achtergebleven deel van Missouri. Haar moeder heeft ze niet allemaal meer op een rijtje waardoor de opvoeding van de jongsten vooral op haar neerkomt.

Vader zit in de gevangenis, maar komt vrij omdat hij zijn eigen huis en grond als onderpand heeft gegeven. Als hij niet op komt dagen voor de rechtszitting dreigt zijn gezin het huis kwijt te raken. Tenzij Ree kan bewijzen dat haar vader dood is en dus met recht afwezig was. Daarvoor duikt ze diep in de lokale ‘nobody-fucks-with-us-and-you-just-mind-your-own-business‘ cultuur en zoekt ze steun in onverwachte hoeken.

Winter’s Bone is een interessante combinatie van coming-of-agedrama, waarin een jonge vrouw voor zichzelf op moet zien te komen, en films als Deliverance (hier komt de banjo ook prominent aan bod overigens) en Southern Comfort waarin het achterlijke deel van de VS een dreiging weet uit te stralen die met niets vergelijkbaar is. Stralend middelpunt hiervan is de jonge Jennifer Lawrence die zowel de kracht als de kwetsbaarheid van Ree uitstekend neer zet. Inmiddels is ze met The Hunger Games en haar Oscarwinnende rol in Silver Linings Playbook een gearriveerd actrice. Zo snel kan dat dus gaan.