4/5
De film opent met een american-footballwedstrijd waarvoor Harry Hinkle (Lemmon) cameraman langs de lijn is. Bij een aanval van de Cleveland Browns wordt hij omver gelopen door de boomlange Luther ‘Boom boom’ Jackson. Hinkle belandt in het ziekenhuis met een kleine hersenschudding, maar verder is er weinig aan de hand. Maar Hinkle’s zwager ‘Whiplash’ Willie Gingrich, een gewiekst advocaat die gespecialiseerd is in ‘neglicence cases’ ziet in het voorval een ideale gelegenheid om eens flink geld te verdienen. Maar dan moet de brave Harry wel even een aantal serieuze blessures voorwenden. Harry laat zich overhalen, vooral omdat het geld zijn grote liefde Sandy wel eens terug zou kunnen halen.
De film heeft z’n zwaktes, met name in het deel rond de spijt krijgende Boom boom, maar zit vol hilarische scenes. En Matthau is fabuleus als de schmierende, gewetenloze en calculerende Willie. Hij kreeg er terecht een Oscar voor.
The Fortune Cookie is al 46 jaar oud, maar de film is misschien wel relevanter dan ooit. Juist omdat het een comedy is en het gaat over gewone mensen met kleine dromen is de film tijdloos. Ook is het cynisme waarmee advocaten proberen een slaatje te slaan uit dit soort ongelukken nog nooit zo aanwezig geweest in he straatbeeld. Zo kon ik constateren in de talloze billboards die ik langs de weg zag staan in de VS, waarop advocaten zich aanprijzen als de beste in het ‘recoveren’ van geld.