4/5
Maar voor deze bands waren er al fameuze voorlopers en inspirators als Sonic Youth, Dinosaur JR en Neil Young & Crazy Horse, en de eerste grungebands The Melvins, Mudhoney, Soundgarden en Green River. Stone Gossard en Mike McCready waren muzikanten uit Seattle die onder invloed van de voorgangers hun eigen band oprichtten: Mother Love Bone. Ze waren redelijk succesvol maar toen de charismatische zanger Andrew Wood overleed dreigde alles ineen te storten. De zeer hechte muziekscene in de stad herpakte zich echter en richtte een tribute band op (Temple of the Dog), vooral door toedoen van Soundgarden-zanger Chris Cornell. In die band zaten Gossard en McCready en ook bassist Jeff Ament. Toen die drie verder wilden als band en een zanger zochten viel er ineens een demotape op de mat. Met daarop de raspende maar prachtige stem van Eddie Vedder. En the rest is history.
Vedder bleek een verlegen jongeman, met de stem van iemand dertig jaar ouder, die on stage totaal bezeten leek. Al snel bleek dat de band met hem goud in handen had. De nummers die ze binnen een paar maanden schreven en die later allemaal op het debuutalbum Ten zouden verschijnen, bleken allemaal instant klassiekers. Ten sloeg in als een bom en niemand van de bandleden bleek voorbereid op de tsunami van aandacht die Pearl Jam zou overvallen. Het is een wonder dat de band het als geheel overleefd heeft en dat er niemand uit is gestapt. Nu, 20 jaar later, blijken ze alleen maar standvastiger en vooral volwassener geworden. De belangrijkste conclusie waarom het zo lang goed is gegaan blijkt duidelijk uit de film: het is de band altijd alleen om muziek gegaan en ze hebben plezier als ze samen spelen. Nog steeds.