4.5/5
Al maken regisseur Steve McQueen en hoofdrolspeler Michael Fassbender het niet eenvoudig. Brandon Sullivan is een raadselachtig en afstandelijk man met wie ik me niet kan identificeren. Nog los van zijn seksverslaving. Al vormt die natuurlijk de bron van alle kwaad. Brandon is zo afgestompt en zo eenzijdig gericht op klaarkomen en het fysieke aspect van seks, dat hij elke notie van intimiteit is kwijtgeraakt. Het lukt hem niet (meer) zich in iemand anders te verdiepen of een echte band met iemand te hebben.
Als zus Sissy ineens voor de deur staat is dat niet echt anders. Hij reageert op haar, maar dat is meer afkeer dan liefde. Ook een collega met wie hij een date heeft en die meer dan gemiddeld een potentiele partner voor het leven zou kunnen zijn wijst hij uiteindelijk af. Maar tussen al het gemasturbeer en geneuk door gaat er toch langzaam iets branden in Brandon. In een mooie ellips met een vrouw die hij in de subway ontmoet wordt dit geïllustreerd. Bij de eerste ontmoeting weet hij haar interesse te wekken maar als ze de kille blik ziet waarmee hij haar keurt, als een roofdier zijn prooi, krijgt ze het te kwaad. De tweede keer staat ze meer open voor hem, ook omdat zijn blik nu zachter is. Maar hij is zijn interesse verloren. Nog niet genezen, wel veranderd.