3/5
In dit bijna 3 uur durende epos wordt ingezoomd op eind 1944. In de maanden na D-Day maakten de geallieerden een flinke opmars en velen dachten dat de oorlog snel ten einde zou zijn. De Amerikaanse soldaten die gelegerd waren in de Ardennen (waar al maanden geen oorlogshandelingen meer waren) hangen hier dan ook wat rond, in afwachting van de Duitse overgave. Maar de Duitsers hebben nog een groots initiatief gepland in die Ardennen, en wisten de oorlog met succes een aantal maanden op te rekken. In Battle of the Bulge (de engelse naam voor het Ardennenoffensief) delven ze echter het onderspit, zoals dat hoort in een film die aan de kant van de ‘goeden’ staat.
Speerpunt in het verhaal aan Amerikaanse kant is Daniel Kiley (Henry Fonda), een voormalig politiespeurneus die als een soort scout ingezet wordt. Hij vermoedt een tegenoffensief van de Duitsers, maar wordt door niemand serieus genomen. Tot het bijna te laat is. Daartegenover staat de ambitieuze en succesvolle Duitse tankkolonel Martin Hessler (Robert Shaw, die met zijn hoogblonde haar en gebeeldhouwde kop helemaal tot z’n recht komt) die met nieuw ontworpen Tiger tanks de voorhoede van de aanval moet vormen. De tankgevechten in Battle of the Bulge zijn groots aangepakt en weten, ondanks dat het terrein dat in de film gebruikt wordt weinig met de Ardennen te maken heeft, te overtuigen. Het sterkst is de film echter in de scenes waarin officieren en soldaten praten over de zin van de oorlog zelf, de te voeren tactieken, de onderlinge loyaliteit en het al dan niet terechte geloof in leiders en de goede zaak.
Deze mengeling van feit en fictie is vooral entertainend en moet niet als geschiedenisles gezien worden. Via een grote schare aan acteurs (met ondere andere Robert Ryan, Telly Savalas en Charles Bronson) en verhaallijnen krijg ik een leuke en onderhoudende film te zien, waar voor echte reflectie echter niet echt plaats is.