Carnage

4/5 

Nancy en Alan Cowan stonden al diverse keren op het punt te vertrekken maar om redenen die ze zelf ook niet helemaal goed kunnen volgen keren ze toch telkens terug in het appartement van Penelope en Michael Longstreet. De twee stellen hebben duidelijk niets met elkaar gemeen, maar omdat de zoon van de Cowans die van de Longstreets een flinke mep heeft verkocht wordt het beleefdheidsbezoek steeds verder uitgerekt. Totdat de vier elkaar persoonlijk beginnen aan te vallen en de stoppen uiteindelijk bij iedereen doorslaan.

Carnage is een verfilmd toneelstuk en de film doet ook wel zo aan omdat alles op 1 set is gefilmd, maar dat vergeet je snel door het acteervuurwerk van de vier en de heerlijk vileine dialogen die over en weer uitgewisseld worden. Jodie Foster, John C. Reilly, Kate Winslet en Christoph Waltz zijn alle vier fantastisch. Roman Polanski stond een tijd onder huisarrest dus hij moet zich goed hebben kunnen identificeren met het idee dat je opgesloten bent en het maar moet zien te rooien met de mensen in je directe omgeving. Het laagje beschaving dat de Westerse mens bedekt is slechts dun en er hoeft maar het geringste te gebeuren of het vliegt er af. Ook bij ogenschijnlijk keurige New Yorkers in Carnage. Wat de film zo sterk maakt is Polanskis gave om de hardvochtige manier waarop de spelers elkaar aanvallen toch een mate van humor mee te geven. In Carnage valt geregeld wat te lachen, en de mengeling van cynisme, persoonlijke aanvallen, gemuggezift over woordgebruik,  woede-uitbarstingen en manische uitingen van humor leveren een hilarische en hysterische film op die laat zien dat Polanski op z’n oude dag nog steeds in topvorm is.