4/5
In Secretary is Maggie Gyllenhaal (die echt fantastisch is in haar rol en samen met broer Jake mijn favoriete acteurfamilieduo is) de teruggetrokken en ‘mentally instable’ Lee Holloway. Het gaat beter met haar, ze is immers net vrijgelaten uit een inrichting, maar echt alles op een rijtje heeft ze ook nog niet. Ze slaagt erin een baan als secretaresse te bemachtigen bij de schijnbaar succesvolle maar zelf ook nogal confuus lijkende advocaat E. Edward Grey (James Spader, die excelleert in dit soort semi-perverse rollen). Hun werkrelatie verandert langzaam in een fysieke, als Edward erachter komt dat Lee gevoelig is voor de ‘strenge aanpak’. Maar hoe meer Lee hunkert naar die aanpak, hoe meer Edward zich terugtrekt. Bang voor de drang naar dominantie die in hem zit en de gevoelens die Lee voor hem lijkt te ontwikkelen.
Secretary is dan ook meer een film over menselijke relaties en de mate waarin die moeten voldoen aan door de maatschappij opgelegde normen, dan een film over SM. Het enige punt waar ik wat moeite mee heb is de manier waarop Lee’s neiging om zichzelf al van kinds af aan te snijden als ze het emotioneel zwaar krijgt, relatief eenvoudig vervangen wordt door de meester-slaafrelatie met Edward. Jezelf snijden is volgens mij toch echt iets anders dan af en toe een spanking krijgen.
Niettemin: een zeer geslaagde, warme en ook grappige film.