De discussie rond deze film gaat vooral over de metaforische kwaliteiten ervan. De dreigende ondergang van de aarde ten gevolge van de naderende klimaatramp en in hoeverre de verbeelding daarvan realistisch is. Don’t Look Up is een satire over het einde van de wereld en satire is een tricky subject. Een van de eerste en wellicht de beste is Dr. Strangelove, Stanley Kubrick’s blik op de Koude Oorlog.
Kubrick was in eerste instantie niet van plan om een satire te maken, maar hij realiseerde zich dat het onderwerp van tegenover elkaar staande naties met op elkaar gerichte nucleaire wapens en rode knoppen waarmee ze gelanceerd kunnen worden, zo absurd was dat deze vorm de enige juiste was. Dr. Strangelove is een product van z’n tijd, een tijd waarin het gevaar van de Koude Oorlog reëel was maar waar de waanzin van de socialmediamaatschappij van nu nog ver weg was. Don’t Look Up zet vol in op het egoïsme, het hedonisme, de celebritycultuur en de ironie van nu. Daarin is het gevaar van een naderende planet killer minder urgent dan het liefdesleven van een popster en is een wetenschapper die het slechte nieuws brengt vooral irritant.
Als film is Don’t Look Up wat minder geslaagd dan Dr. Strangelove of een politieke satire als Wag the Dog. Het aantal grappige situaties is hoog maar het effect is wat hit & miss. De vergelijking met de klimaatramp gaat weliswaar enigszins mank (de opwarming van de aarde gaat geleidelijk en is geen vernietigende kracht die als een enkele enorme mokerslag neerdaalt), maar als duiding van de gevaren ervan is de film volkomen geslaagd en uiterst urgent.
De ellende is echter dat, als je iemand wil overtuigen om van gedachten te veranderen over een belangrijk onderwerp, wat er gezegd wordt minder belangrijk is dan hoe het gezegd wordt. Als iemand zich aangevallen voelt of niet gerespecteerd, dan zal hij zijn hersenen uitschakelen en de meest rationele, correcte argumenten alleen al uit principe blokkeren. Dat speelt hier duidelijk ook. De non-believers lachen mee met Jonah Hill, Meryl Streep en Kate Blanchett, maar blijven overtuigd van hun eigen gelijk.