Tijd voor een experimentje. Vergelijk de 2 films met dezelfde titel over een school roofvissen die zich voedt met alles menselijks dat in hun buurt komt. De versie uit 1978 is van Joe Dante, die net als vele collega regisseurs begon bij cultproducer Roger Corman. James Cameron maakte 3 jaar later het vervolg, ook onder de vleugels van Corman. De versie uit 1978 moet het niet van de special effects hebben. De dreiging van de piranha’s wordt vooral gesuggereerd met hectische camerabewegingen en een bizar geluid dat hun feeding frenzy moet verbeelden.

Dante kiest voor de tongue in cheek aanpak en vermengt humor met horror. Ook stopt hij zijn film vol met verwijzingen naar het 3 jaar eerder uitgekomen grote voorbeeld Jaws.
Dat vooruitgang qua techniek niet gelijk hoeft te staan met die van de ethiek bewijst de versie uit 2010. Daarin heeft de Amazone plaatsgemaakt voor honderden hitsige jongeren die elkaar treffen op spring break. Borsten en billen worden gretig getoond om vervolgens met enthousiasme door de piranha’s verorberd te worden. Nihilistisch en humorloos, ondanks de cameo’s van Richard Dreyfuss (een directe link met Jaws) en Christopher Lloyd. Nee, dan toch liever Joe Dante.