Martin

 George A. Romero schijnt zelf het meest trots geweest te zijn op deze originele mengeling van coming of agedrama, gothic- en vampierhorror. Het is in elk geval een uitschieter in zijn door zombies gedomineerde oeuvre. Martin is een stille en op het eerste oog onschuldige tiener die door zijn oom naar New York gehaald wordt zodat die op hem kan passen. Martin is namelijk een vampier die zijn lust naar bloed bevredigt door vrouwen met een kalmeringsmiddel in slaap te brengen om ze daarna leeg te zuigen. Dat is althans te zien in de sterke openingsscène in de trein naar de Big Apple. Gaandeweg de film gaan droom en werkelijkheid echter steeds meer door elkaar lopen, en dan wordt duidelijk dat Martin vooral een erg levendige fantasie heeft.

Martin bevat een aantal schitterend gefotografeerde en gemonteerde scenes waarin Romero Hitchcock naar de kroon steekt in het neerzetten van een claustrofische en dreigende sfeer. De film deed me in de soms hectische en dan weer serene zwart-witstijl denken aan Following (Christopher Nolan) en Pi (Darren Aronofsky). Ook de mengeling van gruwelen en banaliteiten uit Henry, Portrait of Serial Killer zijn een referentie.  Een volstrekt originele film van een man die deze originaliteit daarna voorgoed achter zich zou laten.