IFFR 2018

1 dag. Dat was het. Maar dan wel een goeie met 5 films. De 31e jan was van tevoren vrij willekeurig gekozen zonder dat ik wist wat er zou draaien. Het resultaat is dan ook wisselend, al sprong er een op voorhand uit vanwege het zwik Oscarnominaties dat Del Toro wist binnen te hengelen.

Pororoca

Op klaarlichte dag verdwijnt het 5,5 jaar oude dochtertje Maria van Cristina en Tudor Ionescu in een park in Boekarest. Vader let goed op maar toch is ze ineens weg. Als het Cristina niet langer lukt om haar man de schuld niet te geven vertrekt ze van puur verdriet naar haar ouders samen met hun zoontje Ilie. Tudor blijft achter en wordt steeds wanhopiger. Sterke Roemeen met een pracht van een hoofdrol. 2,5 uur maar de film houdt me voortdurend in de greep. Vooral de fantastische long take in het park bij de verdwijning van Maria blijft me bij.

The Shape of Water

De nieuwe Oscargenomineerde en Gouden Leeuw winnende film van Guillermo del Toro. Dat kon niet mis gaan. En dat gebeurde ook niet, al heb ik wel een klein punt van kritiek. Del Toro houdt van freaks, misfits en outcasts. Het is het centrale thema in zijn oeuvre. In dit geval is dat een in Zuid-Amerika gevangen visman die in het Amerika van 1962 naar een geheime onderzoekslocatie wordt gebracht om getest te worden. De andere misfit is een ‘stomme’ (niet-pratende) schoonmaakster die boven een bioscoop woont. Del Toro weet er wel raad mee en hij weet zijn wonderlijke wereld mooi te combineren met de emotionele band tussen de misfits. Maar het is ook nogal vergezocht deze liefde en hoewel Michael Shannon zoals altijd weer een genot is om te bekijken, is zijn personage ook nogal eendimensionaal. The Shape of Water roept bewondering op maar zoals met al zijn films is Del Toro ook met deze niet in staat me echt te raken.

The Guilty

Pracht van een one locationfilm (een debuut!) over politie-agent Asger Holm die wegens een dodelijke schietpartij van straat is gehaald en dienst moet doen in de alarmcentrale. Als hij zich realiseert dat de vrouw aan de lijn ontvoerd is door haar ex-man bijt hij zich volledig vast in de zaak. Omdat je als kijker net als Asger alleen af kunt gaan op wat er door de telefoon gezegd wordt, wordt je meegevoerd in zijn visie. Simpel maar ijzersterk gegeven dat fantastisch is uitgevoerd.

Piercing

Stijlvolle maar wel erg abstracte film over een man, schijnbaar gelukkig met vrouw en kind maar stiekem nogal een psychopaat, die een call-girl bestelt in een hotelkamer en haar met een ijspriem wil vermoorden. Maar omdat die call-girl haar eigen psychopathische trekjes heeft loopt dat niet helemaal zoals gepland. Fijne soundtrack, heerlijke retro opening en afsluiting maar ook wat afstandelijk.

Satan’s Slaves

Indonesische horrorfilm over zombies die het laatstgeboren kind van een gezin komen claimen. Leuke mix van comedy en griezel maar ook flink amateuristisch.