Homeland, seizoen 1

5/5 

Als ik zie hoe goed Claire Danes 17 jaar geleden al was in My So-Called Life en als ik haar prestaties zie in Homeland dan is de conclusie toch wel dat ze niet genoeg uit haar carriere heeft weten te halen. Het kan zijn dat ze zelf niet zo nodig hoeft, of ze heeft gewoon een slechte hand in films kiezen. In Homeland is ze in elk geval fantastisch.

De serie is een bewerking van een Israëlische voorganger en gaat over US Marine sergeant Nicholas Brody die 8 jaar krijgsgevangene is geweest van Al-Qaeda en als oorlogsheld terugkeert. Maar CIA agent Carrie Matheson (Danes) is ervan overtuigd dat hij over is gelopen naar de vijand en ze wil hem koste wat kost ontmaskeren. Zeer tegen de zin van haar collega’s en de algemene publieke opinie. Voortdurend blijft onduidelijk wat er nu echt aan de hand is met Brody waardoor de spanning groot blijft. Carrie is de heldin van de serie waardoor je uiteraard geneigd bent haar te geloven. Maar ze heeft haar scherpe kanten en ook een medisch verleden waardoor die loyaliteit ook steeds onder drukt komt te staan. De serie speelt wat dat betreft, en in het geval van de relatie tussen Carrie en Nicholas, wat met mijn ‘suspension of disbelief‘ maar ik ga er wel in mee.
Homeland goochelt overtuigend met alle opties die uit deze situatie voortkomen en ik zit werkelijk gebiologeerd te kijken naar alle verwikkelingen. Hoewel Danes de show steelt is ook de rest van de cast overtuigend, vooral Damian Lewis (bekend van Band of Brothers) als Brody en Mandy Patinkin die het morele hart is van de serie als Carrie’s mentor Saul Berenson.