Wakker worden in de Hot Springs was een feest. We kunnen immers direct vanuit de tent het bad induiken. Om 7.45 uur zaten wij er in. Helemaal alleen. Heerlijk.
Maar daarna moet er toch ontbeten en ingepakt worden. Om 10.00 uur nemen we afscheid van de bronnenbaden en we overleggen wat voor hike we willen doen. Want dat is de bedoeling vandaag. We hebben gisteren een wandelkaart van het gebied gekocht en daar staan er genoeg op.

Annemet wil graag naar de waterval bij Fish Creek. De jongen bij de ingang van de hot springs wijst ons er op dat dit een erg drukke hike is omdat de waterval als achtergrond dient voor een beroemde commercial van Coors beer. Weten wij veel. Maar we besluiten toch om een alternatief te kiezen. Het wordt Bear Creek, vooral ook omdat de start vlakbij is. We parkeren de auto en gaan op weg. Onderweg besluiten we om de route niet helemaal te volgen maar via een aantal verbindende routes een ronde te maken. Dat moet kunnen, al is het wel een eind schatten we zo in. We wandelen door steeds wisselende landschappen. Veel, heel veel berkenbomen, varens, dichte bossen, open bergweides, smalle paadjes, brede karrensporen, het kan niet op. Maar het schiet niet erg op, als we naar onze positie op de kaart kijken. Het tempo zit er wel in maar het is gewoon ver. We krijgen wel nog wat fauna te zien. In een meertje zie ik plots een moose staan, die lekker staat af te koelen. We blijven een tijdje naar ‘m kijken tot ie langzaam uit het water stapt en met flinke passen in het bos verdwijnt. We zien ook een aantal slangen die op een steen liggen te chillen en wegschieten als we in de buurt komen. Het mooiste van de dag zie ik alleen, omdat Annemet een eindje achter me loopt. Op het pad een eind verderop zie ik ineens een klein beertje, een cub. Ik wrijf een keer in m’n ogen maar het is echt zo. Hij is bezig om mieren te eten, zo zie ik als ik bij het punt kom waar hij in het gebladerte is verdwenen. Met de camera in de aanslag komen we dichterbij, maar we zien hem niet meer. We weten dat hij in de buurt is maar durven ook niet echt achter ‘m aan. Stel dat mama ineens op komt duiken?

Als we langzaam een vallei inlopen en daar de weg zien die vanuit Steamboat naar het noorden loopt weten we dat in de buurt komen. Nog een laatste eind terug richting de Hot Springs, dat echter nog lastig is omdat het een lange klim langs een riviertje is. Om 17.30 zijn we terug bij de bronnen, waar Annemet zich af gaat koelen in het koude bad en ik me op een Coke stort die ik bij de ingang koop. We hebben ruim 7 (!) uur gelopen. Compleet afgepeigerd zijn we als we terug zijn bij de auto. We willen graag richting de Medicine Bow mountains, maar dat gaan we niet meer halen. Toch gaan we rijden, en zien dan wel hoever we komen. Uiteindelijk stranden we in een plaatsje (zeg maar gerust gat) dat Walden heet. Daar boeken we toch maar een motel, vooral omdat we zin hebben in een douche en een echt bed. Een avondwandeling door Walden bewijst onze eerste mening. Hier is echt helemaal nix te doen, en we hebben medelijden met de jeugd die we tegenkomen. Morgen snel weer verder.
[geo_mashup_map]