De zondelinge zwitser uit het motel waarschuwde ons er al voor: ‘naked people’, en terwijl hij dit zei glinsterde zijn ogen en wachtte hij met spanning op een reactie van onze kant. Toen die uitbleef ging hij net zo makkelijk weer over tot de orde van de dag, en kwam met een ander verhaal, over zijn reizen tot nu toe en dat je nooit weet waar je terechtkomt. Dat hij nu alweer 32 jaar vastzat aan een motel in Steamboat Springs, en hoe hij zijn vrouw veroverd had met een mortgage. Telkens keek hij ons uitdagend aan, wachtte even en pakte dan de draad weer op. Zijn vriendelijke vrouw kwam binnen en hoorde het allemaal met een glimlach aan. Zo’n veelbetekende glimlach van iemand die deze verhalen al 32 jaar voorbij hoort komen, maar ziet hoe gelukkig haar man wordt van een luisterend publiek. Een slimme vrouw die, terwijl haar man zijn verhalen vertelt, 4 fantasy romans heeft geschreven en daar een prijs voor heeft gekregen.
Maargoed, naked people dus, dat was wat ons te wachten stond bij strawberry hotsprings. Toen we de berg opreden waren we even bezorgd of we in een soort swingers orgie terecht zouden komen, en zo hadden de woorden van de zwitser dus toch nog meer indruk gemaakt dan we in eerste instantie dachten.
Bij aankomst ons tentje opgezet op een open plek naast de ruisende beek temidden van struiken en bomen. Een lekker plekje, heel prive. Met een boek en een fles water onder de arm hoppen we over grote keien naar de andere kant van de beek, alwaar ons stoom bad avontuur kan beginnen. Verschillende baden van verschillende temperatuur zijn als een soort rijstvelden in natuursteen aangelegd. Overal zijn trappetjes en verbindingen naar elkaar gemaakt zodat je elk bad steeds opnieuw ontdekt, en het geheel een stuk groter lijkt. Stoomwolken trekken uit het bad omhoog terwijl de zon het water doet glinsteren en je uitkijkt over hogergelegen berken bomen met een witte bast. Even trekt de hemel zwart en begint het te regenen met bliksemuithalen, een prachtig gezicht.
We zien vooral families in allerhande badkleding, dus onze zorg verdwijnt als mist voor de zon. Het water is heet, erg heet en op een ronde warme steen lezen we, met onze voeten in het water ieder ons boek. Erik leest ‘disception on his mind’ en ik lees over de depressieve krekel van Toon Tellegen. We eten er -heel toepasselijk- een bakje aardbeien bij.
’s Avonds maken we ons vertrouwde vuur waarin we opnieuw maiskolven en aardappels bakken. Erik braadt een worstje. Daarna keren we terug naar de hotsprings. Het is dan bijna donker en er is geen verlichting. Ik babbel wat met ene Brad uit Washington, die ik verder niet kan zien. Hij is een ‘social worker’ en werkt met getraumatiseerde soldaten die terugkomen uit Irak of Afghanistan. Hij praat zoals Goenka dat ook doet, over de noodzaak van ‘mental’ surgery, zodat pijn en frustratie je leven niet overnemen. Terwijl Erik wegdommelt op 1 van de trappen bij het bad, zie ik de eerste blote billen voorbij waggelen. Het is tijd om te gaan slapen.
[geo_mashup_map]