Ieder mens kent dat wel, van die onvervulde kinderlijke verlangens die je maar niet ontgroeit. Die vroeger hardnekkig huis hielden in je, en vandaag de dag nog steeds aanwezig zijn. Voor mij zijn dat pretparken. Met zo’n bandje om je pols de hele dag in allemaal ‘schudmachines’ ervaar ik als een onuitputtelijke bron van vermaak. Dan had je vroeger van die reclames op tv over Bobbejaanland en Walibi, met van die boomstammen die in een waterval naar beneden denderden, en dan gingen we er maar niet naartoe. Ja weleens naar de Efteling of naar Legoland, of Tivoli, ook allemaal blij enzo, maar die reclames bleven trekken. En we gingen er maar niet naartoe… 🙂
Later keek je dan likkebaardend naar Discovery over nieuwe uitvindingen op rollercoaster gebied en dan droomde je ervan om de hoek te wonen. Ik heb ooit eens serieus overwogen lid te worden van een achtbaan fanclub, want die gingen dan jaarlijks op vakantie naar een plek waar je die nieuwste varianten kon uitproberen. Gratis en voor niets mocht je dan als testgroep een allereerste ritje maken. Geweldig leek me dat!!
Inmiddels ben ik erg gelukkig met het Six Flags miniclubje dat ik sinds een paar jaar met Inez vorm. De enige met wie ik tot nu toe m’n kermisverslaving kan delen, dus gaan we 1 x per jaar los in Biddinghuizen. Erg prettig 🙂
Maar nu waren we om de hoek van Six Flags Magic Mountain, een megapretpark dat ons aangeraden is door de dame van de Sahara rollercoaster in Las Vegas. En we zijn haar dankbaar, want het bleek een goed idee. En Erik goed gezelschap!! In totaal hebben we 12 rollercoasters uitgeprobeerd, met namen als X2, Goliath, Viper, Deja Vu (voor- en achteruit), Batman The Ride, The Riddler’s Revenge, Scream, Tatsu, en (de allernieuwste) Terminator Salvation.
Staand, zittend, liggend en vooroverhangend krijg je alle hoeken van het park te zien. Wat een beleving, magnifiek gewoon. Dan schiet je vooruit een of andere paal in, en vlieg je achterstevoren terug. Of de stoeltjes waar je in zit bewegen heen en weer, terwijl je de baan overzwiept en de zoveelste schroef voorbijkomt. En Erik reed alle ritjes mee! Echt superknap van hem! Voor hem was het een soort marteling, zei hij later, en omdat hij een beetje marteling op zijn tijd wel kan waarderen, hebben we ons allebei – ieder op zijn eigen manier – goed vermaakt!! 🙂
Enn…… aan het eind van de dag, onderweg naar de uitgang, liepen we voorbij ‘Logjammer’, een multi-interpretabele titel voor in dit geval: de boomstammen!! Samen in een log in een plastic waterbaan zeiknat worden terwijl je verschillende watervallen trotseert: na 38 jaar…..summum!!
PS En Erik is ook aan zijn trekken gekomen hoor: een live ontmoeting EN foto met Batman: dat deed ’t ‘m!!
[geo_mashup_map]