Vandaag is vandaag: woensdag 12 augustus 2009. We hebben een nacht vol wind achter de rug, en vanochtend viel voor ons de tweede regenbui deze vakantie. Heerlijk om je zo weggeblazen te voelen en afgeblust te worden met vers regenwater. Alleen: ons plan om Angel’s Landing te beklimmen is daardoor uitgesteld. We waren al onderweg met de shuttle-bus (het is echt genieten om Erik’s enthousiasme hiervoor mee te maken) toen de bui door de open dakramen van het busje naar binnen kletterde, dus we zijn omgekeerd om onze binnentent ook van een buitentent te voorzien. De eerste keer sinds lange tijd dat dit tentdoek tevoorschijn kwam, en we moesten dan ook diep graven in de achterbak.
Iemand zei eens dat een auto eigenlijk een soort mega-rugzak is, waar je vanalles in kunt stoppen, en dat is waar. Na 31 dagen ligt de auto zo vol met allerhande ‘her en der’ spul dat je er geen moer meer in kunt vinden. Tenminste…als je SNEL iets wilt vinden. Nou ja, achterbak uitgeladen, tentdoek gevonden en huppekee, waterproof wonen is voor vanavond weer veiliggesteld. Dat wel, maar geen berg meer voor vandaag. De wind en de regen maken de long drop offs waar -weer- overal voor gewaarschuwd wordt, misschien iets teveel een uitdaging. We kiezen eieren voor ons geld en zoeken een internetcafe op. Daar zitten we nu nog steeds, aan onze derde koffie refill, te genieten van SU-PE-RE homemade blueberrychocolate – en cinnamon apple scones. Zo vers, zo zacht en lekker warm. Ik wil weer niet weg, en rek ons bezoekje hier met dus nog een berichtje. Dit berichtje. Erik leest inmiddels een boekje, en ik vrees voor het moment dat ik hier een punt achter zet….