Intermezzo
Het duurt niet lang meer: nog 1 overnachting en we zijn in Death Valley. De verhalen zijn zo afschrikwekkend dat ik haast niet kan wachten tot het zover is. Erik dacht dat we de airco niet zouden kunnen gebruiken ivm oververhitting, maar de vraag is: waarom zit ie er dan. Toch zeker wel voor in Death Valley stel ik me zo voor. In DV gaan we ook 1 nachtje slapen, in een soort groen sjiek iets met een golfbaan. En daarna: op naar Las Vegas. Hugo je had meer dan gelijk: wij logeren daar voor 11 dollar per nacht (2 nights for 1) in een kamer met airco en bubbelbad, een pool en parking (heel belangrijk). Het heet: Terribles. Kan niet wachten 😉
Een bos vol bikers en geen sterren.
Hier zitten we dan in het pikkedonker bij het licht van een anti-muggenemmer en het is 20.45. Er zijn geen sterren vanavond, wel veel bomen en het koelt lekker af. Dat was ook de bedoeling.
We hebben een dag in de auto gezeten en nieuwe routes ontdekt. Dat is iets waar Erik als een kind zo blij van wordt (en ik dacht dat ik van de impulsen was`;-) Leuke plekken ontdekt. Zo kwamen we terecht in ‘California hot springs’ waar geen hot spring te bekennen was, maar waar ze Wel goddelijke hawaiian toast serveerden, met banaan en maple sirop. In een soort ‘community centre’ met allemaal ingerichte hoekjes (een diner, een supermarkt, een zwembad, een huge television screen met sofa’s, een gift shop – zijn Amerikanen ook dol op – en een information corner), zaten wij met een groep Christian Bikers aan een kop koffie en breakfast. Door de twee dames die alle hoekjes bedienden, zijn wij uitvoerig verder geholpen bij het verder inrichten van onze reis vandaag. We kregen zelfs een nauwkeurige kaart mee van het gebied. Hun reis bestond uit: een bezoek aan de ‘100 giant trees trail’, een prachtige wandeling langs en door -weer- joekels van bomen. Een niet erg bekende trail en zonder afstandelijke hekjes. Weliswaar geen Generaals, maar een stuk of 100 potentiele coup-plegers. Een andere tip van de dames was: via de Sherman pass, een soort krioelende road to nowhere, 9000 foot stijgen tot de Troy Meadow camping. Een koele camping. Daar zitten we nu, in stilte. Er komen hier alleen maar bikers, veel bikers, maar die slapen nu.
Morgen gaan we weer dalen: van 9000 foot naar -250. Het blijft spannend 😉
[geo_mashup_map]
Ik (Erik) heb nog een heerlijke klim vanuit de camping gemaakt naar de hoogste top in de buurt om daar te genieten van het uitzicht.