Ik heb de korte versie gezien van deze bio van Ilich Ramírez Sánchez, ofwel Carlos, ofwel The Jackal. En die was al zo sterk dat de lange (332 min!) ook vast nog wel een keer zal volgen. Edgar Ramirez is fantastisch (hij spreekt minstens 5 talen en transformeert voor mn ogen van een atleet in een zakenman met een buikje) in de lead als de megalomane, meedogenloze en ijdele crimineel die Marxistische motieven aanwendt om een waar terreurbewind te voeren dat vooral ter meerdere glorie van hemzelf dient.
De acties die Carlos uitvoert lijken steeds nogal spontaan te ontstaan en hij geniet zichtbaar van alle ellende die hij aanricht. Hoewel het in het begin crescendo gaat met zijn carriere en bekendheid, met als hoogtepunt de gijzeling van de complete OPEC delegatie in 1975, gaat het al vrij snel minder. Als de grote terreurgolf van de jaren 70 is weggeebd is Carlos vooral op de vlucht en moet hij zich steeds wenden tot weer een nieuw regime dat hem wil herbergen. Regisseur Oliver Assayas weet erg goed de balans te bewaren tussen actiescenes en momenten uit Carlos’ priveleven en zijn relaties. Carlos lijkt in die zin veel op Soderberghs Che, in de manier waarop de films zowel een intiem beeld van de man weten te scheppen en tegelijk beschouwend zijn.
