A Separation

4/5 

A Separation begint met de op handen zijnde scheiding tussen Nader en Simin maar die is slechts een aanleiding om diverse versies van de waarheid te bestuderen, en van de manier waarop dagelijkse routines eenvoudig kunnen escaleren. Simin wil met dochter Termeh naar het buitenland, op zoek naar een beter leven. Nader wil thuisblijven om voor zijn aan Alzheimer lijdende vader te zorgen. Koppig als ze beiden zijn en niet bereid te wijken stemmen ze in met een scheiding. Nader huurt een huishoudster in maar betreurt dat als ze die verantwoordelijkheid, in zijn ogen, niet aan kan.

De film is sterk geacteerd en weet het beste te halen uit de kleine ruimtes waarin de personages om elkaar heen draaien om in blikken en dialogen te vertellen waar het op staat. Scenarist-regisseur-editor Asghar Farhadi draaft soms wat door in zijn herhalingen van argumenten, maar blijkt een meester in zijn visuals en close-ups. A Separation is op z’n best in die stiltes. Als Nader en Simin elkaar aankijken en ik in hun ogen zie dat de liefde gedoofd is. Of de mengeling van schuldbesef en volharding waarmee huishoudster Razieh volhoudt dat Nader haar van de trap geduwd heeft. Of de om voorrang vechtende gevoelens van verdriet en gewonde trots waarmee Hodjat zich gebruskeerd voelt door het aanbod van Nader voor een financiele afhandeling. Of de beschuldigende blik van Termeh waarmee ze haar vader confronteert met een leugen.